منابع فقه شیعه جلد 23 صفحه 288

باب 14 جواز قرض دادن درهم به شرط بازپرداخت در سرزمین دیگر

896- (1) یعقوب بن شعیب گوید: «به امام صادق علیه السلام گفتم: شخصی به دیگری درهم قرض می‌دهد تا در سرزمین دیگری به او پرداخت کند و این را با وی شرط می‌کند. امام علیه السلام فرمود:

اشکال ندارد.»

897- (2) عبدالرحمان بن ابی عبدالله گوید: «از امام صادق علیه السلام سؤال کردم: شخصی به دیگری درهم به صورت شمارش قرض می‌دهد و او در سرزمین دیگری پرداخت می‌کند. امام فرمود:

اشکال ندارد.»

898- (3) اسماعیل بن جابر گوید: «به امام باقر علیه السلام گفتم: به شخصی درهم می‌دهم و با او شرط می‌کنم که در سرزمین دیگر هم‌وزن آن درهم اسود «1» بپردازد. امام علیه السلام فرمود: اشکال ندارد.»

899- (4) سکونی از امام صادق علیه السلام روایت می‌کند که امیر مؤمنان علیه السلام فرمود: «اشکال ندارد که شخصی در مکه درهم بگیرد و برای طلبکاران سفته و حواله بنویسد که در کوفه درهم را به آنان بپردازند.»

900- (5) در کتاب دعائم الاسلام روایت می‌شود که: «امام صادق علیه السلام سفته را اجازه فرمود و آن قرض گرفتن مالی در سرزمینی و پرداخت آن در سرزمین دیگر است و روایت می‌شود که علی علیه السلام مالی را در مدینه داد و در سرزمین دیگری تحویل گرفت.»

901- (6) ابوالصباح روایت می‌کند که: «شخصی می‌خواست توسط فرد دیگری مالی را به سرزمینی بفرستد. وی به صاحب مال گفت: آن را به من قرض بده و من پس از رسیدن به آنجا به تو می‌پردازم. امام علیه السلام فرمود: اشکال ندارد.»

(1). درهم هایی که به وسیلۀ معاویه ضرب شد.