منابع فقه شیعه جلد 23 صفحه 305

باب 2 جواز فروش محصول باغ در صورت رسیدن بخشی از آن

964- (1) یعقوب بن شعیب روایت می‌کند که امام صادق علیه السلام فرمود: «هرگاه در باغی میوه‌های گوناگون باشد و برخی از آن برسد، معاملۀ همۀ آنها بدون اشکال است.»

965- (2) عمار گوید: «از امام صادق علیه السلام سؤال شد: فروش میوۀ درخت چه وقت جایز است؟

امام علیه السلام فرمود: هرگاه میوه‌های فراوانی در یک محل باشد و برخی از آنها برسند، معاملۀ همه میوه‌ها جایز است ولی اگر از یک نوع باشند، معاملۀ آن جایز نیست، تا این‌که برسند و اگر انواع گوناگون است، هیچ یک از آنها فروخته نمی‌شود تا این‌که هر نوعی از آنها جداگانه برسد، سپس فروخته می‌شوند.»

مرحوم شیخ طوسی قدس سره این حدیث را بر استحباب و احتیاط یا بر این‌که میوه‌های گوناگون در محل‌های متفاوت هستند، حمل کرده است.

966- (3) عبیدالله حلبی از امام صادق علیه السلام روایت می‌کند که فرمود: «هنگامی که برخی از میوه‌ها آشکار شود، مدت یک سال و اگر بخواهی بیشتر از یک سال آن را می‌خری و اگر میوه‌های آن برای تو آشکار نشد، آن را اجاره نکن.»

967- (4) اسماعیل بن فضل گوید: «از امام صادق علیه السلام دربارۀ فروش میوه پیش از رسیدن سؤال کردم. امام علیه السلام فرمود: در صورتی که در آن زمین محصول رسیده‌ای باشد، پس فروش همۀ آنها حلال است.»

ارجاعات

گذشت:

در روایت سوم از باب پیشین این گفته که: «شخصی باغی را که در آن درخت خرما و درخت میوه است می‌خرد. برخی درختان میوه داده است و پاره‌ای هنوز میوه نداده.

امام علیه السلام فرمود: در صورتی که برخی درختان میوه داده باشد، اشکال ندارد.»