منابع فقه شیعه جلد 23 صفحه 314

باب 8 جواز معاملۀ زراعت پیش از خوشه دادن

993- (1) بکیر بن اعین گوید: «به امام صادق علیه السلام گفتم: آیا خریدن زراعت سبز جایز است؟ امام علیه السلام فرمود: آری، اشکال ندارد.»

994- (2) زراره حدیث پیشین را روایت می‌کند و در ادامۀ آن می‌افزاید، امام علیه السلام فرمود: «خریدن کشتزار یا علوفۀ جو در حالی که سبز است، اشکال ندارد. سپس اگر بخواهی، می‌توانی آن را به حال خود واگذاری تا خوشه دهد. سپس دِرو کنی و اگر بخواهی، می‌توانی پیش از خوشه دادن، آنها را بچینی و به دام‌هایت بدهی. پیش از خوشه دادن، این کار اشکالی ندارد ولی پس از خوشه دادن، آن را علوفۀ حیوان قرار نده؛ زیرا سبب تباه کردن آن است.»

995- (3) معلی بن خنیس گوید: «به امام صادق علیه السلام گفتم: آیا زراعت را بخرم؟

امام علیه السلام فرمود: وقتی به اندازۀ یک وجب است.»

996- (4) حلبی روایت می‌کند که امام صادق علیه السلام فرمود: «اشکال ندارد که کشتزار را در حالی که سبز است، بخری. سپس اگر بخواهی، آن را برای دِرو کردن رها می‌کنی یا پیش از خوشه دادن در حالی که علف است، آن را علوفۀ دام قرار می‌دهی.

و فرمود: همچنین اشکال ندارد کشتزاری را که خوشه داده و گندم آورده است بخری.»

997- (5) سماعه از امام صادق علیه السلام پرسید: «شخصی کشت جو را برای علوفه خرید ولی آن را نچید و رها کرد تا جو داد. در حالی که باکشاورزِ کافر غیر عربِ آن، در روز خرید شرط کرده بود که هر حادثۀ ناگواری پیش آمد به عهدۀ کشاورز باشد.

امام علیه السلام فرمود: اگر خریدار با کشاورز غیر عرب در روز خرید شرط کرده است که اگر بخواهد، آن را تبدیل به خوشۀ جو می‌کند و اگر بخواهد، تبدیل به علوفه می‌کند، این شرط به سود وی باقی است و اگر شرط نکرده است، پس رها کردن آن تا اینکه تبدیل به خوشه شود، شایسته نیست ولی اگر چنین کرد، مالیات زمین و هزینه‌های آن برعهدۀ او و محصول به دست آمده مال اوست.»