منابع فقه شیعه جلد 23 صفحه 369

مرحوم شیخ طوسی قدس سره می‌فرماید: «توضیح حدیث این است که آن مال وقتی همانند اموال اوست که آن را به عهده بگیرد و وصیت به آن، هنگام مرگ برای او لازم است.»

ارجاعات

گذشت:

در روایات باب هشتم مناسب با این بحث هست.

می‌آید:

در روایات باب دوم و سیزدهم از باب‌های اشیای گمشده، مناسب با این بحث خواهد آمد.

و در روایت دهم از باب شصت و چهارم از باب‌های میراث این گفته که: «مالی از مرده‌ای بدون وارث به دست شخص دیگری می‌افتد. با آن چه کند؟ امام علیه السلام فرمود: چه چیز این همه تو را به صاحب آن، که مال کیست آشنا کرده [/ تو خودت خوب می‌دانی که مال کیست] مقصود امام علیه السلام این بود که آن مال متعلق به شخص امام علیه السلام است.»

و در روایات باب هشتاد مناسب با این بحث خواهد آمد.

باب 11 وجوب مهلت دادن به بدهکار تنگدست و وجوب تلاش برای پرداخت بدهی

خداوند متعال می‌فرماید:

و اگر تنگدست بود پس تا هنگام گشایش به وی مهلت دهید و صدقه دادن از جانب شما برای‌تان بهتر است، اگر بدانید. «1»

1194- (1) معاویة بن عمار از امام صادق علیه السلام روایت می‌کند که فرمود: «هرکس بخواهد در روزی- که سایه‌ای جز سایۀ خدا نیست- خداوند بر او سایه افکند، (این جمله را امام علیه السلام سه مرتبه فرمود و مردم ترسیدند که از وی بپرسند تا این‌که ادامه داد) پس باید به بدهکار تنگدست فرصت دهد یا از حقّ خویش بگذرد.»

در سند دیگری امام صادق علیه السلام این حدیث را به پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله نسبت داده است.

(1). بقره 2/ 280.