منابع فقه شیعه جلد 23 صفحه 384

1242- (3) در تفسیر قمی دربارۀ آیۀ: «و از سختی حسابرسی می‌ترسند» آمده است: «شخصی نزد امام صادق علیه السلام آمد. امام علیه السلام به وی فرمود: برای فلانی چه اتفاقی افتاده، که از تو شکایت می‌کرد؟

آن مرد گفت: حقّم را از وی مطالبه کردم.

امام علیه السلام فرمود: می‌پنداری که وقتی با پافشاری حقّت را از وی درخواست کنی، آیا به وی بدی نکرده‌ای؟ آیا این‌که خداوند عزیز و باشکوه می‌فرماید: «و از سختی حسابرسی می‌ترسند»، می‌پنداری که معنای آن این است که به آنان ستم می‌کند؟ به خدا سوگند! آنان از این نمی‌ترسند بلکه از دقت در حسابرسی می‌ترسند و خداوند آن را سختی حسابرسی نامیده است.»

1243- (4) در غرر الحکم و درر الکلم از علی علیه السلام روایت می‌شود که فرمود: «بهترین برادران کسی است که با پافشاری حقش را از برادرانش درخواست نکند.»

1244- (5) محمد بن یحیی با واسطه روایت می‌کند که شخصی به امام صادق علیه السلام گفت: «من از یکی از فرزندان امام حسن علیه السلام مالی طلبکارم و گرفتن آن باعث رنج و زحمت من شده است. در این رابطه میان من و او سخنان تندی گذشته است و من مطمئن نیستم که دست به کاری نزنم که سبب ناراحتی او شود!

امام علیه السلام فرمود: این راه مطالبۀ حقّ نیست؛ بلکه وقتی نزد وی رفتی، مدت طولانی بنشین و سکوت کن.

آن مرد می‌گوید: من مدت کوتاهی بیشتر از این روش استفاده نکردم تا این‌که حقّم را گرفتم.»

باب 17 حکم خوردن و آشامیدن از مال بدهکار و برداشتن حق از مال بدهکار بدحساب

1245- (1) جمیل بن درّاج از امام صادق علیه السلام روایت می‌کند که دربارۀ خوردن و آشامیدن از مال بدهکار و هدیه گرفتن از وی فرمود: «اشکال ندارد.»

1246- (2) سماعه گوید: «از امام صادق علیه السلام سؤال کردم: شخص طلبکار به خانۀ بدهکار می‌رود، آیا می‌تواند از غذای او بخورد؟

امام علیه السلام فرمود: آری، سه روز از غذای او می‌خورد ولی پس از آن چیزی نخورد.»