منابع فقه شیعه جلد 23 صفحه 385

1247- (3) جرّاح مداینی گوید: «امام صادق علیه السلام ناپسند می‌شمرد که شخص طلبکار بیش از سه روز بر بدهکار وارد شود؛ هرچند طلبش را گرفته باشد.»

1248- (4) حلبی گوید: «امام صادق علیه السلام ناپسند می‌شمرد که شخصی بر بدهکارش وارد شود و می‌فرمود:

از غذایش نمی‌خورد، از نوشیدنی‌اش نمی‌نوشد و از علوفه‌اش به حیوانش نمی‌دهد.»

1249- (5) در کتاب دعائم الاسلام روایت می‌شود که علی علیه السلام فرمود: «هیچ‌کس به خاطر قرضی که به دیگری داده است، بر مرکب وی سوار نمی‌شود و کالایی را از وی عاریه نمی‌کند و آن حضرت خوش نداشت که طلبکار بر بدهکارش وارد شود یا از غذایش بخورد یا از نوشیدنی‌اش بنوشد یا از علوفه‌اش به حیوانش دهد.»

ارجاعات

گذشت:

و در باب هفتاد و چهار از باب‌های کسب‌های روا و ناروا مطالبی هست که بر مطلب پایان این بحث دلالت می‌کند.

می‌آید:

و در روایات باب بیستم از باب‌های مزارعه، مطالبی مناسب با این بحث خواهد آمد.

باب 18 کراهت مطالبه در حرم و حکم از رونق‌افتادن درهم‌های قرض داده شده

1250- (1) سماعة بن مهران گوید: «از امام صادق علیه السلام سؤال کردم: من از شخصی طلبکارم. مدتی او را ندیدم تا این‌که او را در اطراف کعبه مشاهده کردم. آیا طلبم را از وی درخواست کنم؟

امام علیه السلام فرمود: به وی سلام نکن و او را نترسان تا از حرم خارج شود.»

ارجاعات

گذشت:

در روایات باب پانزدهم از باب‌های صرف، مطالبی هست که بر ذیل باب دلالت می‌کند.