منابع فقه شیعه جلد 23 صفحه 401

ای کسی که از هر چیزی کفایت می‌کنی و هیچ‌چیز از تو کفایت نمی‌کند! ای پروردگار من، بر محمد و خاندانش درود بفرست و بدهی مرا بپرداز و با من چنین و چنان کن!»

1311- (9) سید هبة الله راوندی در کتاب مجموع الرائق فی خواص القرآن گوید: «هرکس سورۀ طلاق را بر بیمار بخواند، وی را آرامش می‌دهد .. و هرکس بر بدهکار بخواند، او را از بدهی رهایی می‌بخشد.

خواندن سورۀ العادیات آرام بخش ترسان است .. و بدهی‌های بدهکار را برای او می‌پردازد.»

و شهید اول از امام صادق علیه السلام روایت می‌کند که فرمود: «هرکس بر خواندن سورۀ العادیات مداومت کند، بدهکاریش بدون محاسبه پرداخت می‌شود.»

1312- (10) قطب راوندی در کتاب لب اللباب روایت می‌کند که: «پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله آیه ملک را به معاذ بن جبل آموخت و فرمود: بر روی زمین، مسلمان گرفتار یا اندوهگین یا بدهکاری نیست که خداوند را این‌گونه بخواند، مگر آن‌که خدا گرفتاری‌اش را برطرف می‌کند و اندوهش را می‌زداید و بدهی‌اش را می‌پردازد.

آن‌گاه پس از آن بگوید: ای گسترانندۀ رحمت در دنیا و آخرت و دارای رحمت ویژه در آن دو، دنیا و آخرت را به هر که بخواهی می‌بخشی و از هر که بخواهی بازمی‌داری. بدهی مرا از دوش من بردار و گرفتاری و اندوهم را بر طرف کن.

پس اگر به اندازۀ زمین طلا بدهی داشته باشی، خداوند آن را به‌جای تو می‌پردازد.»

ارجاعات

گذشت:

در روایت دویست و بیست و یکم از باب بیست و دوم از باب‌های فضایل قرآن آنچه بر این باب دلالت می‌کند؛ هست.

باب 27 جواز پرداخت بدهی از بهای شراب و خوک

از سوی کافر ذمی در حال کفر و پس از مسلمان شدن

1313- (1) داود بن سرحان گوید: «از امام صادق علیه السلام سؤال کردم: شخصی از دیگری تعدادی درهم طلبکار است. بدهکار در حضور طلبکار، شراب و خوک می‌فروشد و بدهی‌اش را می‌پردازد.

امام علیه السلام فرمود: برای طلبکار حلال است ولی برای فروشنده حرام است.»

ارجاعات

گذشت:

در روایات باب هفتاد و نهم از باب‌های جهاد و در روایات باب هفتم از باب‌های کسب‌های روا و ناروا، مناسب با این بحث هست.