منابع فقه شیعه جلد 23 صفحه 411

1346- (2) در کتاب دعائم الاسلام روایت می‌شود که امام صادق علیه السلام فرمود: «از رهن استفاده نمی‌شود و هر استفاده‌ای از رهن شود، به حساب بدهی رهن گذاشته و از آن کاسته می‌شود.»

1347- (3) ابن ابی جمهور در کتاب درر اللئالی از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله روایت می‌کند که فرمود: «رهن دهنده و مرتهن هر دو از تصرف در رهن، ممنوع هستند.»

ارجاعات

گذشت:

در روایت سوم از باب بیست و سوم از باب‌های بدهی این گفته که: «مرتهن به منافع رهن نیاز پیدا می‌کند و از صاحب آن اجازه می‌گیرد. او نیز به وی اجازه می‌دهد.

امام علیه السلام فرمود: هرگاه رضایت کامل داشته باشد، اشکال ندارد.»

می‌آید:

در روایات باب پنجم مناسب با این بحث خواهد آمد.

باب 4 حکم مالکیت منافع رهن

1348- (1) ابن سنان از امام صادق علیه السلام روایت می‌کند که فرمود: «امیر مؤمنان علیه السلام دربارۀ هر رهن درآمد داری حکم کرد که درآمدش به حساب صاحب رهن گذاشته شود.»

1349- (2) در کتاب المقنع آمده است: «اگر شخصی خانۀ درآمدداری را نزد دیگری رهن گذارد، در آمد آن متعلق به صاحب خانه است.»

1350- (3) ابراهیم کرخی گوید: «از امام صادق علیه السلام دربارۀ شخصی سؤال کردم که خانه یا زمین پردرآمدی را به رهن می‌گذارد. امام علیه السلام فرمود: بر مرتهن خانه و زمین لازم است آنچه از درآمد آن را برمی‌دارد، به حساب صاحب زمین و خانه گذارد و از بدهی‌اش کم کند.»