منابع فقه شیعه جلد 23 صفحه 438

فصل هفتم: باب‌های ضمان و کفالت و حواله

باب 1 جواز درخواست ضامن از سوی طلبکار

1436- (1) علی بن جعفر گوید: «از برادرم سؤال کردم: شخصی مقداری فلوس وام می‌دهد، آیا شایسته است کفیل بگیرد؟ امام علیه السلام فرمود: اشکال ندارد.»

بروجری، آقا حسین طباطبایی - مترجمان: حسینیان قمی، مهدی - صبوری، م، منابع فقه شیعه، 31 جلد، انتشارات فرهنگ سبز، تهران - ایران، اول، 1429 ه ق

منابع فقه شیعه؛ ج‌23، ص: 867

ارجاعات

گذشت:

در روایت دهم از باب نهم از باب‌های بدهی فرمودۀ امام علیه السلام که: «اگر بدهکار تنها کالا داشته باشد، پس آن را به کفیل می‌دهند یا برای وی نگهداری می‌شود.»

و در روایات باب یکم از باب‌های رهن، مطالبی که بر این بحث دلالت می‌کند.

باب 2 کراهت کفیل شدن و به عهده گرفتن حقوق دیگران

1437- (1) حفص بن بختری گوید: «از حج عقب ماندم. امام صادق علیه السلام به من فرمود: چه چیز تو را از حج عقب انداخته است؟ گفتم: فدایت شوم! کفیل شخصی شدم و او به من خیانت و با من پیمان‌شکنی کرد.

امام علیه السلام فرمود: تو را با کفالت چه کار؟ آیا نمی‌دانی کفالت، امت‌های پیشین را هلاک کرد؟ سپس ادامه داد: گروهی بسیار گناه کردند. آن‌گاه از آن بیمناک شدند و به شدت ترسیدند و گروه دیگری