منابع فقه شیعه جلد 23 صفحه 444

1458- (2) عمر بن یزید گوید: «از امام صادق علیه السلام سؤال کردم: شخصی مالی را کفالت می‌کند و سپس با طلبکار بر بخشی از آنچه کفالت کرده، صلح می‌کند.

امام علیه السلام فرمود: او تنها به همان مقداری حق دارد که بر آن صلح کرده است.»

این حدیث از ابن بکیر نیز روایت شده است.

باب 9 رجوع ضامن به مضمون عنه

1459- (1) حسین بن خالد گوید: «به امام موسی بن جعفر علیه السلام گفتم: فدایت شوم! آیا این سخن مردم که می‌گویند: ضامن باید غرامت بپردازد، صحیح است؟

امام علیه السلام فرمود: غرامتی به عهدۀ ضامن نیست. همانا غرامت به عهدۀ کسی است که مال را خورده است.»

1460- (2) در کتاب فقه الرضا آمده است که روایت شده: «غرامتی به عهده ضامن نیست، غرامت به عهده کسی است که مال را خورده است.»

1461- (3) ابو امامه باهلی گوید: «پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در بخشی از سخنرانی خویش، روز فتح مکه فرمود:

عاریه بازگردانده می‌شود و منحه «1» بازگردانده می‌شود و بدهی پرداخت می‌شود و غرامت برعهدۀ پیشوا و رهبر است.»

و در بخش دیگری نیز فرمود: «غرامت برعهدۀ پیشوا و رهبر است.»

ارجاعات

گذشت:

در روایات باب پیشین، مطالبی بر این بحث دلالت می‌کند.

باب 10 حکم تعهد به پرداخت مالی بیشتر از بدهی

در صورت عدم پرداخت بدهی در تاریخ‌معین

1462- (1) محمد بن یحیی گوید: «به امام حسن عسکری علیه السلام نوشتم: شخصی از دیگری صد درهم طلبکار است و او را برای پرداخت بدهی‌اش در تنگنا قرار می‌دهد. از این رو بدهکار می‌گوید: ده روز

(1). شتر یا گوسفندی که انسان برای استفاده از شیرش آن را مدتی در اختیار دیگران می‌گذارد- م.