منابع فقه شیعه جلد 23 صفحه 467

باب 6 کراهت شراکت در ملک

1530- (1) در کتاب غررالحکم و درر الکلم از علی علیه السلام روایت می‌شود که فرمود: «شراکت در مِلک، موجب تشویش می‌شود.»

1531- (2) در کتاب دعائم الاسلام از امام صادق علیه السلام از نیاکانش علیهم السلام روایت می‌شود که: «پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله شراکت در خانه و زمین را اجازه داد و آن حضرت، علی علیه السلام را در قربانی خود شریک کرد.»

باب 7 استحباب شراکت با انسان خوش روزی

1532- (1) در نهج البلاغه و غرر الحکم و درر الکلم آمده است که علی علیه السلام فرمود: «با کسی شراکت کنید که روزی به او روی می‌آورد؛ چرا که این کار برای بی‌نیاز شدن سزاوارتر و برای روی آوردن سود و بهره، شایسته‌تر است.»

ارجاعات

گذشت:

در روایات باب سی و دوم از باب‌های مستحبات تاجر، مناسب با این بحث هست.

باب 8 کراهت شراکت با کافر ذمی

و سپردن سرمایه و امانت به وی و کمک خواستن ازمجوسی

1533- (1) ابن رئاب از امام صادق علیه السلام روایت می‌کند که فرمود: «برای انسان مسلمان شایسته نیست که با کافر ذمّی شراکت کند و برای خرید جنس، سرمایه در اختیارش گذارد و به وی امانت بسپارد و با وی دوستی خالصانه برقرار کند.»

این حدیث با سندهای گوناگون و اندکی تفاوت روایت شده است.