منابع فقه شیعه جلد 23 صفحه 476

1565- (6) کاهلی روایت می‌کند که امام موسی بن جعفر علیه السلام دربارۀ شخصی که برای مضاربه مالی را به شرط بخشی از سود در اختیار دیگری قرار می‌دهد و او کالایی می‌خرد و در آن زیان می‌کند فرمود:

«به مقداری که برای عامل مضاربه سود قرار داده شده است، به همان نسبت زیان به عهدۀ اوست.»

مرحوم شیخ طوسی قدس سره می‌فرماید: «این حدیث بر موردی حمل می‌شود، که مال به طور مشترک متعلق به هر دو باشد؛ زیرا در این صورت سود و زیان برای هر دو است و واژۀ مضاربه را به طور مجاز در این مورد به کار برده است. یا این‌که همۀ مال از طرف سرمایه‌گذار است ولی بخشی از آن را به وی وام داده است تا شراکت صحیح باشد.»

ارجاعات

گذشت:

در روایات باب ششم از باب‌های خیار، مطالبی هست که بر بحث ابتدای این باب دلالت می‌کند.

می‌آید:

و در روایات باب یکم از باب‌های ودیعه و باب یکم از باب‌های عاریه، مطالبی مناسب با این باب خواهد آمد.

باب 4 حکم مضاربه با دین

1566- (1) سکونی از امام صادق علیه السلام روایت می‌کند که فرمود: «از امیر مؤمنان علیه السلام سؤال شد: شخصی از دیگری طلبکار است و آن را درخواست می‌کند ولی بدهکار چیزی در اختیار ندارد تا آن را بپردازد؛ از این رو طلبکار به وی می‌گوید: طلب من نزد تو مضاربه باشد.

علی علیه السلام فرمود: شایسته نیست، تا آن‌که آن را تحویل بگیرد.»

ارجاعات

گذشت:

در روایت یکم از باب بیست و چهارم از باب‌های طلب روزی این گفته به امام علیه السلام که: «برای تو صد دینار سود بردم. امام علیه السلام از این سخن بسیار شادمان شد و سپس فرمود: آن را بر سرمایه‌ام بیفزا.»