منابع فقه شیعه جلد 23 صفحه 479

1570- (2) جابر گوید: «از امام صادق علیه السلام سؤال کردم: زنی عاشق مردی می‌شود. سپس آن زن مالی در اختیار آن مرد قرار می‌دهد. آن مال مدتی در اختیار آن مرد می‌ماند و سپس آن مال از دست او خارج می‌شود [یا دوستی آن زن با او به‌هم می‌خورد]. «1»

امام علیه السلام فرمود: آنچه از آن زن گرفته، می‌پردازد و اگر سودی به دست آورده، مال خود اوست.»

باب 9 حکم مضاربه با مال یتیم و وصیت به آن

1571- (1) بکر بن حبیب گوید: «به امام باقر علیه السلام گفتم: شخصی مال یتیم را برای مضاربه می‌دهد.

امام علیه السلام فرمود: اگر سود داشت، مال یتیم است و اگر زیان داشت، برعهدۀ کسی است که مال را داده.»

1572- (2) در کتاب دعائم الاسلام از امام صادق علیه السلام روایت می‌شود که فرمود: «هرگاه وصی با مال یتیم تجارت کند- بدون آن‌که در وصیت این اختیار به وی داده شده باشد- کاهش مال به عهدۀ او و سود آن متعلق به یتیم است.»

ارجاعات

گذشت:

در روایات باب یکم از باب‌های زکات‌دهندگان، مناسب بااین بحث هست.

در روایت هفدهم از این باب فرمودۀ معصوم علیه السلام که: «هرکس با مال یتیم تجارت کند، سود آن متعلق به یتیم و کاهش آن به عهدۀ تاجر است.»

در روایت هجدهم فرمودۀ امام علیه السلام که: «هرگاه با مال یتیم کار کردی، تو ضامن آن هستی و سود آن متعلق به یتیم است.»

و روایات باب دوم از باب‌های زکات‌دهندگان و روایات باب شصت و هفتم از باب‌های کسب‌های روا و ناروا را بنگر.

می‌آید:

در روایت یکم از باب شصت و سوم از باب‌های وصیت این گفته که: «آیا وصی می‌تواند با مال یتیم معاملۀ عینه یا تجارت کند؟ امام علیه السلام فرمود: اگر چنین کرد، ضامن است.»

و باب شصت و هفتم از باب‌های وصیت را نیز بنگر.

(1). حدیث بر اساس تفسیر علامه مجلسی ترجمه شد. ملاذ الاخیار 10/ 405. احتمال دارد معنای این جمله این باشد: «سپس آن مرد تصمیم می‌گیرد خود را از آن وضع نجات دهد.»