منابع فقه شیعه جلد 23 صفحه 480

566

باب 11 «1» حکم مال مضاربه پس از مرگ عامل

1573- (1) سکونی از امام صادق علیه السلام از پدرش از نیاکانش از علی علیه السلام روایت می‌کند که پیوسته می‌فرمود:

«کسی که مال مضاربه در اختیار دارد و بمیرد، اگر آن را مشخص کند و بگوید: این متعلق به فلانی است، آن مال متعلق به وی خواهد بود و اگر بدون مشخص کردن آن مال بمیرد، او نیز همانند دیگر طلبکاران خواهد بود.»

1574- (2) در کتاب دعائم الاسلام از امام صادق علیه السلام روایت می‌شود که فرمود: «هر بدهکاری که مال مضاربه در اختیار دارد، اگر هنگام مرگش آن مال را مشخص کند و یافت شود، پس آن متعلق به کسی است که از او نام برده است؛ ولی اگر آن مال یافت نشد، ماترک میّت متعلق به همۀ طلبکاران خواهد بود.»

ارجاعات

می‌آید:

در روایت چهارم از باب دوم از باب‌های اقرار این گفته که: «بدهکاری مال مضاربه در اختیار دارد و وصیت می‌کند که آنچه بر جای می‌گذارد از اهل مضاربه است و می‌میرد. آیا این جایز است؟ امام علیه السلام فرمود: آری، در صورتی که به راستگویی معروف باشد.»

(1). باب 10 به دلیل بحث درباره مسائل بردگان حذف شد.