منابع فقه شیعه جلد 23 صفحه 526

باب 9 حریم درخت خرما در ملک دیگران

1730- (1) عقبة بن خالد روایت می‌کند که: «در زمان پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در مواردی که یک یا دو نخل از شخصی در ملک دیگری بود و آنان با یکدیگر بر سر حقوق آن اختلاف می‌کردند، رسول خدا علیه السلام دربارۀ محل ریختن خرمای هر نخل این گونه حکم کرد که تا جایی که بلندترین شاخۀ نخل به آنجا می‌رسد، به آن نخل اختصاص دارد.»

1731- (2) در کتاب من لایحضره الفقیه آمده است: «پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمود: حریم نخل به اندازۀ بلندی شاخۀ آن است.»

ابو البختری از امام صادق علیه السلام از پدرش علیه السلام از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله این حدیث را روایت کرده است.

ارجاعات

گذشت:

در روایات باب پنجاه و هفتم از باب‌های خرید و فروش، مطالبی هست که بر این بحث دلالت می‌کند.

باب 10 عدم جواز زیان رساندن از سوی مالک نخل در ملک دیگران

1732- (1) ابو عبیده حذّا از امام باقر علیه السلام روایت می‌کند که فرمود: «سمرة بن جندب در باغ فلان خاندان درخت خرمایی داشت و هرگاه برای سرکشی به نخلش به آنجا می‌رفت به خانوادۀ صاحب باغ نگاه و این کار، صاحب باغ را ناراحت می‌کرد. از این رو صاحب باغ نزد پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله از این موضوع شکایت کرد و گفت: ای رسول خدا صلی الله علیه و آله! سمره بدون اجازۀ من وارد حریم خانوادگی و خصوصی من می‌شود.

ای کاش او را فرا می‌خواندی و به وی دستور می‌دادی هنگام ورود، اجازه بگیرد تا خانوادۀ من خود را بپوشاند و احتیاط کند.

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله سمره را فراخواند و به وی فرمود: فلانی را چه شده که از تو شکایت می‌کند و می‌گوید: بدون اجازۀ او وارد می‌شوی و همسرش را در وضعیتی می‌بینی که برای وی ناخوشایند است .... ای سمره! هنگام ورود، اجازه بگیر.

سپس پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله به سمره فرمود: آیا شادمان نمی‌شوی که در مقابل این نخلت، درختی در بهشت متعلق به تو باشد؟