منابع فقه شیعه جلد 23 صفحه 564

1857- (7) یونس بن یعقوب گوید: «تفسیر آیۀ: «اموال‌تان را به سفیهان ندهید» را از امام صادق علیه السلام سؤال کردم. امام علیه السلام فرمود: مقصود کسی است که به وی اعتماد نداری.»

ارجاعات

گذشت:

در روایات باب هشتم از باب‌های شرکت، مطالبی هست که بر ذیل باب دلالت می‌کند.

و در روایت یازدهم از باب یکم از باب‌های ودیعه فرمودۀ امام علیه السلام که: «خیانتکاری را که آزموده‌ای، امین قرار نده»

و در روایت دوازدهم فرمودۀ معصوم علیه السلام که: «برای تو نیست که خیانتکار به خود را امین قرار دهی.»

و در روایت سیزدهم فرمودۀ امام علیه السلام که: «امین به تو خیانت نکرد، بلکه تو خیانتکار را امین قرار دادی.»

و در روایت چهاردهم فرمودۀ امام علیه السلام که: «امین به تو خیانت نکرد، بلکه تو خیانتکار را امین قرار دادی.»

می‌آید:

در باب بعدی، مناسب با این بحث خواهد آمد؛ پس ملاحظه کنید.

باب 6 حکم امین قرار دادن شرابخوار و سفیه

خداوند تعالی می‌فرماید:

اموال‌تان را که خداوند سامان بخش زندگی‌تان قرار داده است به سفیهان ندهید و از آن اموال، روزی و پوشاک آنان را بپردازید و به طور پسندیده با آنها سخن گویید. «1»

و گروهی از آنان کسانی هستند که پیامبر صلی الله علیه و آله را می‌آزارند و می‌گویند: او گوش (زودباور) است. بگو: گوش خوب به سود شماست. به خدا ایمان دارد و مؤمنان را تصدیق می‌کند و برای کسانی از شما که ایمان آورده‌اند، رحمت است. «2»

1858- (1) ابو ربیع از امام صادق علیه السلام روایت می‌کند که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمود: «هرکس با آگاهی، شرابخواری را امانت‌دار قرار دهد، پس کفالت آن برعهدۀ خداوند نیست و پاداش و جایگزین برای وی وجود نخواهد داشت.»

1859- (2) حمّاد از امام صادق علیه السلام روایت می‌کند که دربارۀ شرابخوار- پس از آن‌که خداوند شراب را بر زبان پیامبرش صلی الله علیه و آله حرام کرده است- فرمود: «شرابخوار در صورت خواستگاری، شایستگی همسر دادن به وی را ندارد و در صورت سخن گفتن، شایستۀ تصدیق سخنانش نیست و در صورت شفاعت،

(1). نساء 4/ 5.

(2). توبه 9/ 61.