منابع فقه شیعه جلد 23 صفحه 62

باب 9 حرمت تملک راه و خرید و فروش آن،

مگر این‌که ملک اختصاصی بایع باشد

37- (1) ابوالعباس بقباق به امام صادق علیه السلام گفت: «جاده وسیع است. آیا می‌توان بخشی از آن را گرفت به طوری که به آن زیان نزند؟

امام علیه السلام فرمود: نه!»

38- (2) حسن بن علی احمری از امام باقر علیه السلام سؤال کرد: «در کنار خانۀ من- میان دو دیوار- میدانی است که نمی‌دانم متعلق به کسی باشد! آیا می‌توانم آن را در خانه‌ام داخل کنم؟

امام علیه السلام فرمود: آگاه باش که هر کس یک وجب زمین به‌ناحق بگیرد، روز قیامت در حالی محشور می‌شود که آن قسمت تا زمین‌های هفتگانه به گردنش آویخته است.»

39- (3) محمد بن مسلم گوید: «از امام باقر علیه السلام یا امام صادق علیه السلام دربارۀ شخصی سؤال کردم که خانه‌ای خریده که بخشی از راه در آن است. امام علیه السلام فرمود: اگر آن داخل خانه‌ای است که خریده، اشکال ندارد!»

40- (4) عبدالله ابن ابی امیه به امام صادق علیه السلام گفت: «خانه‌ای خریده‌ام که بخشی از جاده در آن است. امام علیه السلام فرمود: اگر آن قسمت داخل در آنچه برایش مشخص کرده‌اند هست، اشکال ندارد.»

41- (5) منصور بن حازم گوید: «به امام صادق علیه السلام گفتم: چند نفر که با هم در خانه‌ای شریک بودند، آن را تقسیم کردند و در وسط، فضایی را برای رفت و آمد بازگذاشتند. شخصی سهم یکی از آنان را خرید. آیا این معامله صحیح است.

امام علیه السلام فرمود: آری ولی درِ خود را ببندد و درِ دیگری به طرف راه باز کند یا از روی بام رفت و آمد کند و هر گاه شریک آنان بخواهد محل رفت و آمد خود را بفروشد، آنان به آن سزاوارترند و اگر بیاید و پشت درِ بسته‌ای که فروخته بنشیند، آنان نمی‌توانند او را از این کار بازدارند.»