منابع فقه شیعه جلد 24 صفحه 103

فصل هجدهم: ابواب وکالت

باب 1- جواز وکالت در ازدواج، طلاق، معاملات و بقای وکالت تا آگاهی وکیل از برکنار شدن

190- (1) در کتاب العوالی روایت می‌شود که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله عمروبن امیه ضمری را در پذیرش ازدواج ام حبیبه- که در حبشه بود- وکیل کرده و ابورافع را در پذیرش ازدواج میمونه دختر حارث هلالی- خالۀ عبداللّٰه بن عباس- و عروة بن جعد بارقی را در خریدن گوسفند قربانی و سعاة را برای گرفتن صدقات وکیل کرد.

191- (2) در همان کتاب روایت می‌شود که امیرمؤمنان علیه السلام برادرش عقیل را در مجلس ابوبکر و عمر وکیل خود قرار داد و فرمود: «این عقیل است، آنچه علیه او حکم شود بر من است و آنچه برای وی حکم شود برای من است.

و عبداللّٰه بن جعفر را در مجلس عثمان وکیل خود قرار داد.»

192- (3) جابر بن یزید و معاویة بن وهب از امام صادق علیه السلام روایت می‌کنند که فرمود: «هرکس شخصی را برای انجام کاری وکیل کند، وکالت او برای همیشه پابرجاست تا وقتی که به وی ابلاغ کند که از آن بیرون رود همان گونه که از وی خواست در آن وارد شود.»

193- (4) هشام بن سالم روایت می‌کند که از امام صادق علیه السلام سؤال شد: «شخصی دیگری را برای انجام کاری وکیل کرد و دو گواه برای آن گرفت. آن‌گاه وقتی وکیل برای انجام آن کار بیرون رفت موکِّل گفت: شاهد باشید که من فلانی را از وکالت بر کنار کردم.