منابع فقه شیعه جلد 24 صفحه 115

باب 4 حکم فرزنددار شدن از کنیز غصبی

211- (1) در کتاب دعائم الاسلام از امام صادق علیه السلام روایت می‌شود که فرمود: «هرکس کنیزی را غصب و فرزنددار کند، فرزند آن، برده است و صاحب کنیز او را با فرزندش می‌گیرد و هرکس کنیز غصبی را بخرد و آن را فرزنددار کند، صاحبش کنیز و قیمت فرزند را می‌گیرد، یعنی در صورتی که مشتری از غصبی بودن کنیز بی‌خبر باشد.»

ظاهراً جمله پایانی «یعنی ...» از کلام نویسنده کتاب است.

212- (2) در همان کتاب از امام باقر علیه السلام روایت می‌شود که فرمود: «هرگاه شخصی کنیزی را غصب کند و نزد او هلاک شود وی ضامن قیمت آن است و اگر با آن آمیزش کند و کنیز باردار شود سپس صاحبش آن را بیابد و در حالی که آبستن است او را بگیرد، آن‌گاه هنگام زایمان بمیرد غاصب، ضامن قیمت آن است.»

ارجاعات

می‌آید:

در روایت یکم از باب ششم فرموده معصوم علیه السلام که: «آن دام و آنچه از وی به وجود آمده متعلق به کسی است که از او غصب شده است و به همین گونه است در صورتی که کنیزی غصب و فرزنددار شود.»

در روایات باب سی و هفتم از ابواب ازدواج بردگان مناسب با این بحث خواهد آمد.

باب 5 حکم گرفتن مال توسط مالک آن

213- (1) ابوعمر سراج از امام صادق علیه السلام روایت می‌کند که ایشان دربارۀ کسی که مال دزدی نزد او یافت شد، فرمود: «در صورتی که علیه فروشنده شاهد نیاورد، او باید غرامت بپردازد.»

214- (2) در کتاب دعائم الاسلام از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله روایت می‌شود که فرمود: «هر صاحب مالی به مالش سزاوارتر است.»

215- (3) در همان کتاب از امام باقر علیه السلام روایت می‌شود که فرمود: «هرگاه شخصی برده‌ای را غصب کند و آن را اجاره دهد یا برده خودش را اجاره دهد صاحبش حق گرفتن او را همراه با اجرتش از کسی که برده در اختیارش هست دارد.»