منابع فقه شیعه جلد 24 صفحه 158

ارجاعات

گذشت: در باب نوزدهم از ابواب مساجد مطالبی دربارۀ ذیل باب وارد شده است و روایت هجدهم از باب یکم را نیز بنگر.

باب 7 حکم وقف زمین بر گروهی که در سرزمین‌های مختلف پراکنده‌اند

362- (1) علی بن محمد بن سلیمان نوفلی گوید: «در نامه‌ای از امام جواد علیه السلام سؤال کردم: جدّم زمینی را بر فرزندان نیازمند فلانی- نیای اعلای افراد یک قبیله- وقف کرد و آنها بسیارند و در شهرهای گوناگون پراکنده. (و در میان فرزندان واقف نیاز شدیدی است و آنان از من خواسته‌اند که از میان فرزندان آن مرد، وقف را تنها به آنان اختصاص دهم.)

امام علیه السلام در پاسخ فرمود: دربارۀ زمینی که جدت برای فرزندان نیازمندِ فلانی وقف کرد، سخن گفتی. آن متعلق به ساکنان شهری است که وقف در آن وجود دارد و تو وظیفه نداری به جستجوی غایبان بپردازی.»

باب 8 حکم فروش وقف

363- (1) ابو علی بن راشد گوید: «به امام کاظم علیه السلام گفتم: فدایت شوم! زمینی را در کنار مزرعه‌ام به دو هزار درهم خریدم و پس از پرداخت پول، خبردار شدم که زمین وقف است.

امام علیه السلام فرمود: خریدن وقف جایز نیست و محصولات آن در مِلک تو داخل نمی‌شود. آن را به موقوفٌ علیهم بپرداز.

گفتم: صاحبی برای آن نمی‌شناسم.

امام علیه السلام فرمود: محصول آن را صدقه بده.»