منابع فقه شیعه جلد 24 صفحه 172

ابن ابی لیلی گفت: تو از کجا می دانی؟

محمد بن مسلم گفت: از ابوجعفر شنیدم که می‌فرمود: امیرمؤمنان علیه السلام به بازگرداندن مال حبس شده و جاری کردن حکم میراث بر آن حکم کرد.

ابن ابی لیلی گفت: آیا در این باره نوشته‌ای نزد توست؟

محمد بن مسلم گفت: آری.

ابن ابی لیلی گفت: کسی را بفرست تا آن را نزد من بیاورد.

محمد بن مسلم گفت: به این شرط که در آن کتاب تنها به این روایت نگاه کنی. [و روایات دیگر را مطالعه نکنی.]

ابن ابی لیلی گفت: به این شرط عمل خواهم کرد.

محمد بن مسلم کتاب را آورد و حدیثِ امام باقر علیه السلام را به وی نشان داد و ابن ابی لیلی حکم خود را نقض کرد.»

این حدیث از ابن عیینه بصری نیز روایت شده است.

باب 5 حکم فرار برده‌ای که برای خدمت به کسی وقف شده است

399- (1) یعقوب بن شعیب گوید: «از امام صادق علیه السلام سؤال کردم: شخصی کنیزی دارد، آن‌گاه می‌گوید:

این کنیز متعلق به فلانی، تا او زنده است به وی خدمت کند و پس از مرگ وی آزاد است. سپس آن کنیز پنج یا شش سال پیش از مرگ آن شخص می‌گریزد و پس از مرگش وارثان وی کنیز را می‌یابند، آیا می‌توانند به اندازه‌ای که گریخته او را به کار گمارند؟

امام علیه السلام فرمود: نه، با مرگ آن مرد، کنیز آزاد شد.»

400- (2) محمد بن مسلم گوید: «از امام باقر علیه السلام سؤال کردم: شخصی کنیزش را برای یکی از بستگانش تا زنده است قرار می‌دهد.

امام علیه السلام فرمود: کنیز به همان صورتی که صاحبش گفته، متعلق به اوست.»