منابع فقه شیعه جلد 24 صفحه 179

امام علیه السلام فرمود: در صورتی که برای خدا صدقه دهد، نه ولی نحله و هبه را می‌توان از آن بازگشت، تحویل بگیرد یا تحویل نگیرد، هرچند به خویشاوند باشد.»

داود بن حصین از امام صادق علیه السلام پرسش دوم را روایت کرده است.

417- (5) معلی بن خنیس از امام صادق علیه السلام بخش پایانی روایت پیش را آورده است و در ادامه آن می‌افزاید: «و فرمود: هرکس به جاده مسلمانان زیان بزند، ضامن است.

و از وی شنیدم که می‌فرمود: صدقه برای هیچ‌یک از فرزندان عباس و فرزندان علی علیه السلام و نظایر آنها از فرزندان عبدالمطلب حلال نیست.»

418- (6) داود بن حصین گوید: «از امام صادق علیه السلام دربارۀ هبه و نحله‌ای که پیش از تحویل صاحبش می‌میرد سؤال کردم. امام علیه السلام فرمود: آن میراث است و اگر برای کودکی باشد که در دامن اوست بر آن گواهی بده که آن جایز است.»

419- (7) ابراهیم بن عبدالحمید از امام صادق علیه السلام روایت می‌کند که فرمود: «تا وقتی که هبه در دست توست، اختیارش به دست توست، پس هرگاه به سوی هبه گیرنده رفت، تو حق بازگرداندن آن را نداری.»

و از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله روایت کرد که فرمود: «هرکس از بخشش خود بازگردد، همانند کسی است که استفراغش را بازگرداند.»

جراح مدائنی از امام صادق علیه السلام روایت می‌کند که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمود: «هرکس از بخشش خود بازگردد، همانند کسی است که استفراغش را بازگرداند.»

420- (8) سماعه گوید: «از امام علیه السلام سؤال کردم: شخصی هدیه‌ای به مادرش می‌دهد و پس از جداکردن و تحویل آن مادرش می‌میرد. امام فرمود: آن شخص با دیگر وارثان نسبت به آن مساوی است.»