منابع فقه شیعه جلد 24 صفحه 183

ارجاعات

گذشت: در روایت پانزدهم از باب پیشین فرموده امام علیه السلام که: «... و در غیر این موارد اگر بخواهد باز می‌گردد، در صورتی که هبه به حال خود باقی باشد و اگر از دست برود، چیزی برای او نیست.»

باب 9 عدم جواز رجوع در هبه معوّض

432- (1) عبداللّٰه بن سنان از امام صادق علیه السلام روایت می‌کند که فرمود: «هرگاه هبه دهنده عوض هبه‌اش را دریافت کند، حق رجوع از آن را ندارد.»

433- (2) قاسم بن سلیمان گوید: «از امام صادق علیه السلام سؤال کردم: شخصی کنیزی را به انگیزه گرفتن عوض می‌بخشد ولی به جای آن چیزی به وی بخشیده نمی‌شود، آیا می‌تواند از آن بازگردد؟

امام علیه السلام فرمود: اگر با او شرط کرده است، آری.

گفتم: اگر کنیز را به کسی ببخشد و او به جای آن چیزی نبخشد آیا می‌تواند با آن کنیز آمیزش کند یا نه؟

امام علیه السلام فرمود: آری، در صورتی که هنگام بخشیدن با او شرط نکرده باشد.»

434- (3) ابن ابی جمهور در کتاب درر اللئالی از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله روایت می‌کند که فرمود: «هبه کننده تا وقتی که جایگزین هبه‌اش را دریافت نکرده، به آن سزاوارتر است.»

ارجاعات

گذشت: در روایات باب ششم از ابواب خیار آنچه بر ذیل باب دلالت می‌کند.

باب 10 حکم ارث بردن واهب، هبه‌اش را پس از مرگ موهوب له

435- (1) در کتاب دعائم الاسلام روایت می‌شود که «در زمان امیرمؤمنان علیه السلام مادری دخترک کنیزی را به دخترش بخشید، سپس دختر مُرد و به جز مادرش وارث دیگری از خود برجای نگذاشت. علی علیه السلام در این‌باره حکم کرد که کنیزک به عنوان میراث به مادر بازگردد.»

ارجاعات

می‌آید:

در باب هجدهم از ابواب میراث مطالبی خواهد آمد که بر این بحث دلالت می‌کند.