منابع فقه شیعه جلد 24 صفحه 194

فصل بیست و پنجم: ابواب وصیت

باب 1 احکام وصیت، کمیت و کیفیت انجام آن

خداوند حکیم می‌فرماید:

هنگامی که مرگ یکی از شما فرارسید، بر شما لازم است که در صورت برجاگذاشتن ثروت انبوهی، برای پدر و مادر و خویشاوندان به طور پسندیده وصیت کند، انجام این کار برای پرهیزگاران، حقّ و لازم است «1».

کسانی که از شما وفات می‌کنند و از خود همسرانی بر جای می‌گذارند، باید هزینه یک سال آنان را وصیت کنند، بدون آن‌که [از خانه شوهر] اخراج شوند، پس اگر خودشان بیرون رفتند، دربارۀ کارهای پسندیده‌ای که در مورد خود انجام می‌دهند، باکی بر شما نیست و خداوند شکست‌ناپذیر حکیم است «2».

470- (1) محمد بن مسلم از امام باقر علیه السلام روایت می‌کند که فرمود: «وصیت، حق است و به تحقیق پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وصیت کرد. پس شایسته است که مسلمان وصیت کند.»

471- (2) ابوبصیر از امام صادق علیه السلام روایت می‌کند که فرمود: «هرکس هنگام مرگ، به نیکو وصیت نکند، سبب کاستی در جوانمردی و عقل وی خواهد بود.

و فرمود: همانا پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله به علی علیه السلام وصیت کرد و علی علیه السلام به امام حسن علیه السلام وصیت کرد و امام حسن علیه السلام به امام حسین علیه السلام وصیت کرد و امام حسین علیه السلام به امام سجاد علیه السلام وصیت کرد و امام سجاد علیه السلام به امام باقر علیه السلام وصیت کرد.»

در کتاب دعوات قطب راوندی از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله روایت می‌شود که فرمود: «هرکس هنگام مرگ به

(1). بقره 2/ 180.

(2). بقره 2/ 240