منابع فقه شیعه جلد 24 صفحه 208

ارجاعات

گذشت: در روایات باب بیست و یکم از ابواب بدهی مناسب با این بحث هست.

می‌آید:

و در روایت یکم از باب هشتم از ابواب میراث فرموده پیامبر صلی الله علیه و آله که: «هنگامی که دیه عمد پذیرفته و به مال تبدیل شد، آن همانند دیگر اموال میراث خواهد بود.»

باب 4 حکم وصیت به تامین هزینه دیگری از ثلث

527- (1) ابراهیم بن محمد همدانی گوید: «به امام علیه السلام نوشتم: میّتی وصیت کرده که از ثلث مالش هزینه شخصی تا پایان عمرش پرداخت شود و وصیت نکرد که ثلث به وی داده شود. آیا وصی می‌تواند برای پرداخت مستمری ثلث مال میّت را وقف کند [و از درآمدش حق او را بپردازد؟]

امام علیه السلام در پاسخ مرقوم فرمود: ثلث مال میّت را جدا می‌کند و آن را وقف نمی‌کند.» «1»

این حدیث از صفوان بن یحیی از امام موسی بن جعفر علیه السلام نیز روایت شده است.

باب 5 حکم وصیت به بیش از ثلث

خداوند عزیز می‌فرماید:

هرکس از وصیت‌کننده‌ای بیم انحراف از حق یا گناه داشته باشد و میان آنان آشتی دهد، گناهی بر وی نیست، همانا خداوند آمرزنده مهربان است «2».

528- (1) در تفسیر آیه: «هرکس از وصیت‌کننده‌ای بیم انحراف از حق یا گناه داشته باشد و میان آنان آشتی دهد، گناهی بر وی نیست» یونس بن عبدالرحمان باواسطه از امام صادق علیه السلام روایت می‌کند که فرمود: «یعنی، هرگاه در وصیت زیاده‌روی نمود و این در صورتی است که بر ثلث بیفزاید.»

(1). مرحوم علامه مجلسی قدس سره احتمال دیگری نیز در روایت ذکر کرده است. ملاذ الاخیار 14/ 429.

(2). بقره 2/ 182.