منابع فقه شیعه جلد 24 صفحه 216

551- (2) در کتاب دعائم الاسلام روایت می‌شود که به امام صادق علیه السلام گفته شد: «هرگاه شخصی وصیتی کند- یعنی به بیش از ثلث و وارثان در زمان حیات وی آن را اجازه دهند و پس از مرگ نظرشان تغییر کند. [حکم آن چیست؟]

امام علیه السلام فرمود: حقّ بازگشت از آن را ندارند.»

552- (3) منصور بن حازم گوید: «از امام صادق علیه السلام سؤال کردم: شخصی در حضور وارثانش به بیش از ثلث وصیت می‌کند و آنها آن را اجازه می‌گیرند.

امام علیه السلام فرمود: لازم است.»

علی بن حسن بن رباط- راوی از منصور بن حازم- گوید: «به نظر من این در صورتی است که در زمان حیات وی به آن راضی شوند و آن را بپذیرند.»

باب 7 جواز وصیتِ انسانِ بدون وارث

553- (1) سکونی از امام صادق علیه السلام روایت می‌کند که از امام باقر علیه السلام دربارۀ شخص بدون وارث و خویشاوند سؤال شد. امام علیه السلام فرمود: «هرگونه که بخواهد وصیت می‌کند تا مالش مصرف شود، در راه مسلمانان، بینوایان و درراه‌ماندگان.»

این حدیث از علی علیه السلام نیز روایت شده است و در کتاب المقنع، متن روایت آمده است.

554- (2) در کتاب دعائم الاسلام روایت می‌شود که در زمان امیرمؤمنان علیه السلام شخص بدون وارثی درگذشت و اموالش را برای بینوایان وصیت کرد. علی علیه السلام وصیت او را اجازه داد.

555- (3) احمد بن محمد بن عیسی گوید: «محمد بن اسحاق متطبّب (متطیّب) به امام علیه السلام نوشت: پس از حمد و ثنای الهی، خداوند به شما طول عمر عنایت فرماید به عرض سرورمان می‌رسانیم که ما