منابع فقه شیعه جلد 24 صفحه 223

ارجاعات

گذشت: در روایات باب پیشین مناسب با این بحث هست.

می‌آید:

و در روایات باب بعدی مناسب آن خواهد آمد.

و در روایت یکم از باب شصتم فرموده امام علیه السلام که: «وصیت برای وارثی است که برایش وصیت شده است مگر آن‌که پیش از مرگ از وصیتش بازگردد.»

و در روایت نهم از باب یکم از ابواب تدبیر فرموده معصوم علیه السلام که: «همانا او مانند شخصی است که وصیتی کرده است، پس اگر نظرش تغییر کند و پیش از مرگش آن را تغییر دهد، مقداری که از آن بازگشته باطل می‌شود.»

سایر روایات آن باب را نیز بنگر زیرا با این بحث تناسب دارد.

و در روایت یکم از باب دوم این گفته به امام علیه السلام که: «کسی که مادرشان را تدبیر کرده است آیا اند می‌تودر صورت نیاز از تدبیر خویش بازگردد؟

امام علیه السلام فرمود: آری.»

باب 13 جواز وصیت برای وارث

خداوند حکیم می‌فرماید:

هرگاه مرگ یکی از شما فرارسید در صورت بر جای گذاشتن ثروت انبوه، بر وی نوشته شده که برای پدر و مادر و بستگانش به طور پسندیده وصیت کند، این کار برای پرهیزگاران لازم است «1».

579- (1) ابوولّاد حنّاط گوید: «از امام صادق علیه السلام سؤال کردم: آیا انسان می‌تواند چیزی را برای وارثش وصیت کند؟

امام علیه السلام فرمود: آری یا فرمود: برای وی جایز است.»

580- (2) ابوبصیر گوید: «به امام صادق علیه السلام گفتم: آیا وصیت برای وارث جایز است؟ امام علیه السلام فرمود: آری.»

581- (3) ابوبصیر گوید: «از امام صادق علیه السلام دربارۀ وصیت برای وارث سؤال کردم. امام علیه السلام فرمود:

جایز است.»

این روایت از محمد بن مسلم نیز نقل شده است.

582- (4) محمد بن مسلم حدیث پیشین را از امام باقر علیه السلام و امام صادق علیه السلام روایت کرده است و پس از

(1). بقره 2/ 180.