منابع فقه شیعه جلد 24 صفحه 233

امام علیه السلام فرمود: در یک چهارم آن، ادعایش تصدیق می‌شود.»

608- (7) ابراهیم بن محمد همدانی گوید: «احمد بن هلال به امام موسی بن جعفر علیه السلام نوشت: یک زن شاهد وصیت مردی بود و به جز او دیگری گواه آن نبوده است. برخی از وارثان سخن او را راست می‌انگارند و برخی وی را متهم می‌کنند.

امام علیه السلام در پاسخ مرقوم فرمود: نه [پذیرفته نیست] مگر آن‌که یک مرد و دو زن باشند و واجب نیست که شهادت وی نافذ باشد.»

مرحوم شیخ طوسی قدس سره می‌فرماید: «توجیه این روایت به این است که شهادت وی در تمام وصیت موثر نیست (هرچند پذیرش آن در یک چهارم وصیت جایز است).»

609- (8) محمد بن اسماعیل بن بزیع گوید: «از امام رضا علیه السلام سؤال کردم: یکی از بستگان زنی ادعا کرده که وی هنگام مرگش وصیت کرده که برده‌اش را از ثلث مالش آزاد کنند و شاهدان وی همگی زن هستند.

امام علیه السلام فرمود: شهادت زنان در این مورد جایز نیست.»

مرحوم شیخ طوسی قدس سره این روایت را بر عدم پذیرش شهادت زنان در تمام وصیت- نه در یک چهارم آن- یا بر تقیه حمل کرده است.

ارجاعات

می‌آید:

در روایت چهارم از باب چهل و پنجم این نوشته به امام علیه السلام که: «آنچه را صاحب آن کنیز در حال حیات به وی پاداش داده است پسندیده و متعلق به اوست و شهادت مرد و زن و برده در مورد آن پذیرفته است در صورتی که مورد اتهام نباشند.»

و در روایت هفدهم و نوزدهم از باب نوزدهم از ابواب شهادات این گفته که: «دربارۀ زنی سؤال کردم که هنگام مرگ تنها یک زن نزد اوست آیا شهادت وی مؤثر است یا نه؟

امام علیه السلام فرمود: شهادت زنان در مورد ولادت و بکارت مؤثر است.»

و در روایت بیستم نظیر آن خواهد آمد.

و سایر روایات این باب را بنگر که مناسب با این بحث است.

باب 18 حکم ادعای دو برده در مورد آزادی خود و باردار بودن کنیز از صاحبش

610- (1) فرقد گوید: «از امام صادق علیه السلام سؤال شد: شخصی همراه دو برده و کنیزش در مسافرت بود