منابع فقه شیعه جلد 24 صفحه 243

637- (5) هشام بن سالم از امام صادق علیه السلام روایت می‌کند که ایشان دربارۀ شخصی که دیگری را وصی خود قرار داد و او از پذیرفتن آن ناخشنود است فرمود: «در این حال دست از کمک به وی برندارد.»

638- (6) در کتاب دعائم الاسلام از امام صادق علیه السلام روایت می‌شود که فرمود: «هرکس دیگری را وصی خود قرار دهد، وی در پذیرفتن و نپذیرفتن وصیت اختیار دارد. در صورتی که حاضر باشد. پس اگر در حضور مُوصّی نپذیرفت، برای وی لازم نیست ولی اگر در غیاب وی، او را وصی خود قرار داد و سپس موصّی درگذشت موصّی الیه نمی‌تواند وصیت را نپذیرد، در حالی که موصّی مرده است و آن حقّی از حقوق خداوند گردیده است.»

ارجاعات

گذشت: در روایت یازدهم از باب هفتم از ابواب هبات فرموده امام علیه السلام که: «هرگاه از شهر [دیگری] برای وی بفرستد او حق نپذیرفتن آن را ندارد.»

باب 25 حکم وصیت خودکشی کننده

639- (1) ابوولّاد از امام صادق علیه السلام روایت می‌کند که فرمود: «هرکس عمداً خودکشی کند، برای همیشه در آتش دوزخ خواهد بود.

گفته شد: بفرمایید که اگر وصیتی کند و بلافاصله خودکشی کند آیا وصیتش صحیح است؟

امام علیه السلام فرمود: اگر پیش از آن‌که آسیبی- همانند جراحت یا کار دیگری (قتل)- به خود برساند (که شاید کشنده باشد) وصیت کند، وصیت وی در ثلث مؤثر است ولی پس از آسیب رساندن به خود- همانند جراحت یا کاری (قتل) که شاید کشنده باشد- وصیت وی صحیح نیست.»

640- (2) در کتاب دعائم الاسلام روایت می‌شود که از امام صادق علیه السلام دربارۀ وصی خودکشی کننده سؤال شد. امام علیه السلام فرمود: «هرگاه پس از آسیب رساندن به خود وصیت کند و بر اثر آن بمیرد، وصیت وی صحیح نیست.»