منابع فقه شیعه جلد 24 صفحه 263

694- (2) در تفسیر آیه: «... در صورت بر جای گذاشتن ثروت انبوه بروی نوشته شد که برای پدر و مادر و خویشاوندان به طور پسندیده وصیت کند که این کار برای پرهیزکاران ثابت و لازم است.»

سماعه از امام صادق علیه السلام روایت می‌کند که فرمود: مقصود چیزی است که برای امام علیه السلام قرار دهد.

گفتم: آیا برای آن حدّی است؟

امام علیه السلام فرمود: آری.

گفتم: آن چقدر است؟

امام فرمود: کمترین مقدار آن یک نهم است.»

695- (3) عمار بن مروان گوید: «از امام صادق علیه السلام دربارۀ این سخن خداوند سؤال کردم: «در صورت برجای گذاشتن ثروت انبوه بر شما وصیت نوشته شد.»

امام علیه السلام فرمود: این حقی است که خداوند در اموال مردم برای امام علیه السلام قرار داده است.

گفتم: آیا برای آن حدّ معینی است؟

امام علیه السلام فرمود: آری.

گفتم: چه مقدار؟

امام علیه السلام فرمود: کمترین مقدار آن، یک‌ششم و حداکثر آن، ثلث است».

696- (4) احمد بن محمد سیاری در کتاب التنزیل و التحریف دربارۀ این سخن خداوند: «اگر مال انبوهی بر جای گذارد، بر شما وصیت نوشته شد.» از امام صادق علیه السلام روایت می‌کند که فرمود: آن حقّی است که خداوند برای امام از ثلث واجب کرده است.

به امام علیه السلام گفته شد: آن چه مقدار است؟

امام علیه السلام فرمود: کمترین آن ثلث مال است و بقیه مال در آنچه میّت دوست دارد، مصرف می‌شود.»

ارجاعات

گذشت: در روایات باب صد و دوازدهم از ابواب معاشرت مطالبی است که در این رابطه می‌توان استفاده کرد.

و در روایت دوازدهم از باب یکم فرموده معصوم علیه السلام که: «هرکس هنگام مرگ برای خویشاوندان غیر وارثش وصیت نکند، اعمالش با معصیت پایان پذیرفته است.»

و باب سیزدهم از ابواب وصیت را بنگر.