منابع فقه شیعه جلد 24 صفحه 271

باب 56 حکم وصیت مجوسی به صرف مال در میان نیازمندان

712- (1) ابو طالب عبداللّٰه بن صلت قمی گوید: «یکی از مجوسیانِ نیشابور مقداری از اموالش را برای نیازمندان وصیت کرد. پس از مرگش، قاضی نیشابور آن مال را گرفت و در میان تهیدستان مسلمان تقسیم کرد. خلیل بن هاشم- حاکم نیشابور- این موضوع را برای ذوالریاستین نوشت و او نیز از مامون سؤال کرد. مامون گفت: من چیزی در این باره نمی‌دانم. آن‌گاه از امام رضا علیه السلام آن را سؤال کرد.

امام علیه السلام فرمود: مجوسی برای نیازمندانِ مسلمان وصیت نمی‌کند، شایسته است به مقدار آن مال از زکات برداشته و به تهیدستان مجوسی بازگردانده شود.»

713- (2) یاسر خادم گوید: «... از نیشابور به مامون نوشت: یکی از مجوسیان هنگام مرگ وصیت کرد که مال زیادی را در میان تهیدستان و بینوایان تقسیم کنند و قاضی نیشابور آن را در میان نیازمندان مسلمان تقسیم کرد.

آن‌گاه مامون به امام رضا علیه السلام گفت: سرورم در این باره چه می‌فرمایید؟

امام رضا علیه السلام فرمود: مجوسیان به نیازمندان مسلمان صدقه نمی‌دهند، به او بنویس که به مقدار آن مال از زکات و صدقات مسلمانان بردارد و به نیازمندان مجوسی صدقه دهد.»

ارجاعات

می‌آید:

در باب بعدی و باب شصت و یکم مطالبی خواهد آمد که بر این بحث دلالت می‌کند.