منابع فقه شیعه جلد 24 صفحه 275

آنان گفتند: آری غلام کوچک وقتی نزد ما می‌آمد، پدرمان می‌گفت: خود را از او نپوشانید؛ زیرا او برادر شماست ولی ما گمان می‌کردیم پدرمان به دلیل این‌که وی در دامن ما متولد شده و ما او را بزرگ کرده‌ایم این سخن را می‌گوید.

امام علیه السلام فرمود: آیا شما خانواده نشانه ویژه‌ای دارید؟

گفتند: آری.

امام علیه السلام فرمود: بنگرید که آیا آن را در غلام کوچک مشاهده می‌کنید؟

وقتی آنان بررسی کردند آن نشانه را در آن غلام کوچک یافتند. آن‌گاه امام علیه السلام فرمود: آیا می‌خواهید هویت غلام کوچک را برای‌تان روشن کنم؟ سپس ده تیر قرعه برداشت و نام فرزند را بر روی آنها نوشت و ده تیر برای برده معین کرد و ده بار قرعه زد در هر بار تیرهای فرزند به غلام کوچک اصابت می‌کرد. آن‌گاه امام علیه السلام فرمود: این را آزاد کنید و به این ارث دهید.»

ارجاعات

می‌آید:

در باب سی و یکم از ابواب قضا مناسب با این باب خواهد آمد.

باب 60 مرگ موصّیٰ‌له پیش از موصّیٖ یا پیش از تحویل گرفتن

723- (1) محمد بن قیس از امام باقر علیه السلام روایت می‌کند که فرمود: «در زمان علی علیه السلام شخصی برای فرد غایبی مالی را وصیت کرد ولی او پیش از موصّیٖ وفات کرد. امیرمؤمنان علیه السلام در این باره حکم کرد و فرمود: وصیت متعلق به وارث موصّیٰ له است.

و فرمود: هرکس برای فرد حاضر یا غایبی وصیت کند و وی پیش از موصّیٖ بمیرد، پس وصیت برای وارث موصّیٰ‌له است، مگر آن‌که موصیٖ پیش از مرگ از وصیتش بازگردد.»

در کتاب المقنع آمده است: «هرکس برای فرد حاضر یا غایبی وصیت کند و موصی‌له پیش از موصی بمیرد، پس وصیت برای وارث موصّیٰ‌له خواهد بود، در صورتی که موصّیٖ پیش از مرگ از وصیتش باز نگردد.»

724- (2) محمد بن عمر ساباطی گوید: «از امام جواد علیه السلام سؤال کردم: شخصی به من وصیت کرد و دستور داد که در هر سال چیزی به عمویش بپردازم. آن‌گاه عمویش مُرد. امام علیه السلام در پاسخ مرقوم فرمود: به وارثان وی بپرداز.»