منابع فقه شیعه جلد 24 صفحه 285

756- (9) اسماعیل گوید: «از امام رضا علیه السلام سؤال کردم: وصیّ تعدادی یتیم پس از بالغ شدن‌شان از آنان می‌خواهد اموال‌شان را تحویل بگیرند ولی آنها خودداری می‌کنند، او چه کند؟

امام علیه السلام فرمود: به آنان تحویل می‌دهد و بر آن مجبورشان می‌کند.»

ارجاعات

گذشت: در روایت دوم از باب دوازدهم از ابواب مقدمات فرموده امام علیه السلام که: «با ازدواج دختر و هم بستر شدن با او در نُه سالگی یتیمی وی پایان می‌یابد و مالش به او تحویل داده می‌شود.»

و در روایت دهم فرموده امام معصوم علیه السلام که: «چه وقت مال کودک به وی تحویل می‌شود؟

امام علیه السلام فرمود: هنگامی که بالغ شد و از او احساس رشد شد و سفیه و ناتوان نبود.»

سایر روایات باب را بنگر.

و در روایت یکم از باب یکم از ابواب حجر فرموده امام علیه السلام که: «و اگر محتلم شد و از او احساس رشد یافتگی نشد و کم عقل یا ناتوان بود، سرپرستش باید مالش را از او باز دارد.»

سایر روایات آن باب بر این بحث دلالت می‌کند؛ پس ملاحظه کنید.

می‌آید:

در روایات باب هفتاد و سوم از ابواب وصیت مناسب با این بحث خواهد آمد.

و در روایت دهم از باب پنجاه و یکم از ابواب تزویج فرموده معصوم علیه السلام که: «هنگامی که دختر در نه سالگی به خانه شوهر رفت، یتیمی وی پایان می‌یابد و اموالش به وی تحویل داده می‌شود.»

باب 65 حکم فراموش شدن وصیت توسط وصی

757- (1) محمد بن ریّان گوید: «به امام هادی علیه السلام نوشتم: شخصی وصیت کرده است، ولی وصیّ تنها یک مورد از آن را به یاد دارد، دربارۀ بقیه چه کند؟

امام علیه السلام در پاسخ مرقوم فرمود: سایر موارد را در کارهای خیر مصرف می‌کند.»

758- (2) در کتاب المقنع آمده است: «پس اگر میّت وصیتی کند و وصی تنها یک مورد از آن را به خاطر داشته باشد، سایر موارد در کارهای خیر مصرف می‌شود.»