منابع فقه شیعه جلد 24 صفحه 294

فصل بیست و ششم: ابواب اقرار «1»

باب 1 صحت اقرار از بالغِ عاقل و عدم تأثیر انکار پس از اقرار

783- (1) در کتاب وسائل الشیعه آمده است: «گروهی از علمای ما در کتاب‌های استدلالی از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله روایت می‌کنند که فرمود: اقرار عاقلان علیه خودشان نافذ است.»

در کتاب العوالی نیز این روایت از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله نقل شده است.

784- (2) در کتاب العوالی از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله روایت می‌شود که فرمود: «انکارِ پس از اقرار، پذیرفته نیست.»

785- (3) محمد بن یحیی عطار از یکی از شیعیان از امام صادق علیه السلام روایت می‌کند که فرمود: «مومن علیه خود، راستگوتر از هفتاد مؤمن علیه اوست.»

ارجاعات

گذشت: در روایت دوم از باب دهم از ابواب زکات دهندگان فرموده امام علیه السلام که: «هنگامی که آنان اقرار کردند که زکات آن مال را پرداخته‌اند، پس در آن مال چیز دیگری نیست.»

در روایات باب بیست و چهارم از ابواب عتق مطالبی است که بر این بحث دلالت می‌کند.

می‌آید:

و در روایات دو باب بعدی و باب چهارم مناسب با این بحث خواهد آمد.

و در روایت یکم از باب هجدهم از ابواب احکام اولاد فرموده امام علیه السلام که: «هرگاه شخصی در یک لحظه به فرزندی اعتراف کند، هرگز از وی جدا نخواهد شد.»

(1). کتاب عتق، تدبیر، مکاتبه و استیلاد به دلیل ارتباط با مباحث بردگان ترجمه نشد.