منابع فقه شیعه جلد 24 صفحه 295

و در روایات باب چهل و چهارم از ابواب قضاوت و باب چهاردهم، هفدهم و هجدهم از ابواب احکام عمومی حدود و باب یازدهم و چهلم از ابواب حد زنا و باب یکم از ابواب حدّ لواط و باب هشتم از ابواب حدّ قذف و روایات دیگری که در ابواب گوناگون در قضا، حدود و قصاص وجود دارد، مطالبی است که بر این بحث دلالت می‌کند.

باب 2 حکم اقرار به بدهی قبل از فوت

786- (1) ابو ولّاد گوید: «از امام صادق علیه السلام سؤال کردم: شخص بیماری هنگام مرگ برای یکی از وارثانش به بدهی اقرار می‌کند.

امام علیه السلام فرمود: آن نافذ است.

گفتم: اگر برای وارث چیزی را وصیت کند؟

امام فرمود: جایز است».

787- (2) منصور بن حازم گوید: «از امام صادق علیه السلام سؤال کردم: شخصی وصیت می‌کند که به یکی از وارثانش مالی بدهکار است.

امام علیه السلام فرمود: اگر میّت مورد قبول است، آنچه را وصیت کرده به وی بپرداز.»

این حدیث از ابو ایوب نیز روایت شده است.

788- (3) در کتاب دعائم الاسلام روایت می‌شود که از امام صادق علیه السلام سؤال شد: «شخصی در حال بیماری مرگ اقرار می‌کند که به یکی از وارثانش بدهکار است.

امام علیه السلام فرمود: حال اقرار کننده در نظر گرفته می‌شود، پس اگر عادل و ایمن از گرایش به باطل است، اقرارش مؤثر است ولی اگر بر خلاف آن است، اقرارش جایز نیست مگر آن‌که وارثان آن را اجازه دهند.»