منابع فقه شیعه جلد 24 صفحه 299

مرحوم شیخ طوسی قدس سره این روایت را بر تقیه حمل کرده است.

ارجاعات

گذشت: در روایات باب یازده از ابواب مضاربه و باب ششم از ابواب وصایا مناسب با این بحث هست. و در روایت نهم از باب سیزدهم این گفته که: «شخصی در حال بیماری برای یکی از وارثانش اعتراف به بدهکاری کرد. امام علیه السلام فرمود: وصیت واعتراف برای وارث جایز نیست.»

مرحوم شیخ طوسی قدس سره آن را بر تقیه حمل کرده است.

و در روایت چهارم از باب سی و نهم این گفته که: «شخصی گفت: این کشتی متعلق به فلانی است و نامی از محتویات آن به میان نیاورد، آیا آن کشتی با محتویاتش به وی داده می‌شود؟ امام علیه السلام فرمود: آن متعلق به موصی‌له است، مگر آنکه صاحب آن در معرض اتهام باشد و برای وارثان چیزی باقی نمانده باشد.» «1»

و در روایات باب یکم از ابواب اقرار و دو باب بعدی مطالبی است که بر این بحث دلالت می‌کند.

باب 3 حکم اقرار به مالی برای یکی از دو نفر پیش از مرگ

801- (1) سکونی از امام صادق علیه السلام روایت می‌کند که امیرمؤمنان علیه السلام دربارۀ شخصی که هنگام مرگ برای یکی از دو نفر به هزار درهم اقرار کرد و سپس با همان حال درگذشت فرمود: «هر کدام بیّنه اقامه کرد، مال متعلق به اوست و اگر هیچ کدام بیّنه اقامه نکردند مال میان‌شان به دو نیم تقسیم می‌شود.»

در کتاب المقنع این مطلب بدون اسناد به امام علیه السلام آمده است.

(1). باب 39 از ابواب وصیت روایت 4.