منابع فقه شیعه جلد 24 صفحه 328

و در باب سوم مطالبی هست که بر این بحث دلالت می‌کند.

می‌آید:

و در روایات سه باب بعدی مناسب با این بحث خواهد آمد.

و در روایت چهارم از باب دوازدهم این گفته که: «آیا به من دستور می‌دهی به شریکان خدا- نه به او- سوگند یاد کنم؟ به تحقیق هرکس به خدا راضی نباشد، هیچ رابطه‌ای با خدا ندارد.»

و دیگر روایات آن باب را بنگر.

و در روایت یکم از باب هفدهم این گفته که: «نه به خدا سوگند! رابطه میان من و تو هرگز خوب نخواهد بود، تا این‌که برای من به آزادی همه کنیزانت سوگند یاد کنی.

امام علیه السلام فرمود: در آنچه تو را سوگند داد چیزی بر تو نیست و بدان، عتق و صدقه‌ای صحیح نیست مگر آنچه به وسیله آن رضای خدای عز و جل و پاداش وی قصد شود.»

باب 8 حکم سوگند به پروردگار، قرآن و سوره‌ای از قرآن

919- (1) سکونی از امام صادق علیه السلام روایت می‌کند که امیرمؤمنان علیه السلام فرمود: «هرکس سوگند یاد کند و بگوید: به پروردگار قرآن سوگند! آن‌گاه سوگندش را بشکند، یک کفّاره بر اوست.» در کتاب من لا یحضره الفقیه این روایت بدون سند از علی علیه السلام روایت شده است.

ارجاعات

گذشت: در روایت نهم از باب پیشین فرموده امام علیه السلام که: «هرکس به سوره‌ای از قرآن سوگند یاد کند در مقابل هر آیه آن کفّاره یک سوگند بر عهدۀ اوست.» سایر روایات باب پیشین را بنگر.

باب 9 حکم سوگند دادن کافران به غیر خدا از اعتقادات‌شان

خداوند تعالی می‌فرماید:

پس در میان آنان به آنچه خداوند فرستاده قضاوت کن ... و این‌که میان آنان به آنچه خدا فرستاده، حکم کن و از امیال و خواسته‌های آنان پیروی نکن و از آنان بر حذر باش تا تو را دربارۀ پاره‌ای از آنچه خداوند به سویت فرستاده نفریبند ... «1».

(1). مائده 5/ 49- 48.