منابع فقه شیعه جلد 24 صفحه 333

باب 12 عدم تحقق سوگند به طلاق، عتق و صدقه

941- (1) حلبی از امام صادق علیه السلام روایت می‌کند که فرمود: «هر سوگندی دربارۀ طلاق یا عتق که ذات خداوند تعالی قصد نشود، اثر بر آن مترتّب نیست.»

942- (2) حلبی از امام صادق علیه السلام روایت می‌کند که فرمود: «هر سوگندی دربارۀ طلاق و غیر آن‌که ذات خداوند عز و جل قصد نشود، بی‌اثر است.»

943- (3) منصور بن حازم گوید: «امام صادق علیه السلام به من فرمود: آیا [ماجرای] طارق را شنیده‌ای؟ طارق در مدینه برده‌فروش بود. روزی نزد امام باقر علیه السلام آمد و گفت: ای ابوجعفر! نابود شدم. من به طلاق، عتق و نذرها سوگند یاد کردم. امام علیه السلام به وی فرمود: ای طارق این‌ها از گام‌های شیطان است.»

944- (4) صفوان جمّال گوید: «در مسافرت دوم امام صادق علیه السلام به کوفه من آن حضرت را بردم و منصور نیز در آنجا بود. در میان راه وقتی امام علیه السلام به هاشمیه- شهرِ منصور- رسید، پایش را از رکاب بیرون آورد و پیاده شد. سپس قاطر سیاه و سفیدی درخواست کرد، لباس سفیدی بر تن کرد و کلاه سفیدی بر سر نهاد و به سوی منصور حرکت کرد. وقتی نزد منصور رفت، وی به امام علیه السلام گفت: به تحقیق خود را شبیه پیامبران کرده‌ای. امام علیه السلام فرمود: چگونه مرا از فرزندان پیامبران دور می‌شماری؟

منصور گفت: تصمیم گرفتم کسی را به مدینه بفرستم تا نخل‌هایش را قطع کند و کودکان‌شان را اسیر کند.

امام علیه السلام فرمود: ای امیرمؤمنان دلیل آن چیست؟!

منصور گفت: به من گزارش رسیده که دوستدارت- معلی بن خنیس- مردم را به سوی تو فرامی‌خواند و برایت مال جمع‌آوری می‌کند.

امام علیه السلام فرمود: به خدا سوگند، این‌گونه نیست.

منصور گفت: از تو راضی نمی‌شوم مگر آن‌که به طلاق، عتق، قربانی و انجام حج با پای پیاده سوگند یاد کنی.

امام علیه السلام فرمود: آیا به من دستور می‌دهی به شریکان خدا- غیر از او- سوگند یاد کنم؟ به تحقیق هرکس به خدا راضی نشود هیچ رابطه‌ای با خداوند نخواهد داشت.