منابع فقه شیعه جلد 24 صفحه 360

1027- (3) یونس با واسطه از امام صادق علیه السلام روایت می‌کند که فرمود: «انسان سوگند داده نمی‌شود مگر به علمش و سوگند، واقع نمی‌شود مگر به علم سوگند داده شود یا سوگند داده نشود.»

باب 26 حکم سوگند بر انجام واجب و ترک حرام

1028- (1) محمد بن مسلم گوید: «از امام باقر علیه السلام دربارۀ قسم‌ها و نذرها سؤال کردم که دربارۀ اطاعت از خداست. امام علیه السلام فرمود: آنچه را در راه اطاعت خدا بر خود لازم کند، باید انجام دهد، پس اگر چیزی از آن را برای خود لازم کند و سپس انجام ندهد، باید برای سوگندش کفّاره دهد ولی آن سوگندی که در نافرمانی خداست، اثری ندارد.»

1029- (2) زراره از امام باقر علیه السلام روایت می‌کند که فرمود: «هر کار سودمند دینی یا دنیوی که بر آن سوگند یاد کنی، در آن چیزی بر عهدۀ تو نیست و تنها در سوگندی کفّاره بر عهدۀ توست که بر ترک نافرمانی خدا سوگند یاد کنی و سپس آن را انجام دهی.»

1030- (3) زراره از امام باقر علیه السلام روایت می‌کند که فرمود: «هر کار سودمند دینی یا دنیوی که بر ترکش سوگند یاد کند، کفّاره بر او نیست و تنها کفّاره در آن است که شخصی سوگند یاد کند که به خدا سوگند، زنا نمی‌کنم، به خدا سوگند میگساری نمی‌کنم (به خدا سوگند دزدی نمی‌کنم) به خدا سوگند خیانت نمی‌کنم و همانند آن و گناه نمی‌کنم سپس انجام دهد، پس کفّاره بر عهدۀ اوست.»