منابع فقه شیعه جلد 24 صفحه 369

می‌آید:

و در روایت دوم از باب سی و نهم از ابواب مهریه این گفته که: «پس برای همسرش متعهد می‌شود که هرگز با زن دیگری ازدواج نکند و کنیزی را برای هم‌خوابگی انتخاب نکند- چه همسرش زنده باشد یا مرده- به این شرط که همسرش نیز متعهد شود که پس از وی ازدواج نکند ... امام علیه السلام فرمود: آن اثری ندارد، نه چیزی بر عهدۀ توست و نه بر عهدۀ او و تعهداتی که با هم کردید، بی‌اثر است.»

سایر روایات آن باب را بنگر.

باب 35 حکم سوگند بر ترک آمیزش با کنیز عمه و به ارث رسیدن کنیز به وی

1056- (1) ابوبصیر گوید: «از امام صادق علیه السلام سؤال کردم: مردی از کنیز عمه‌اش خوشش می‌آید، از این رو به خاطر ترس از گناه و زنا همه بردگانش را آزاد قرار می‌دهد و سوگند یاد می‌کند که هرگز با آن کنیز آمیزش نکند. آن‌گاه عمه‌اش می‌میرد و کنیز به او به ارث می‌رسد، آیا آمیزش با آن برایش اشکال دارد.

امام علیه السلام فرمود: همانا او بر [ترک] حرام سوگند خورده است و شاید به دلیل خویشتن‌داریِ وی خداوند به او رحم کرده و آن کنیز را به میراث وی درآورده است.»

باب 36 حکم فراموش کردن محتوای سوگند

1057- (1) علی بن جعفر از برادرش امام موسی بن جعفر علیه السلام دربارۀ شخصی سؤال کرد که سوگندی می‌خورد و سخنش را فراموش می‌کند. امام علیه السلام فرمود: او بر همان نیت خویش است.»

ارجاعات

گذشت: در باب بیست و چهارم مناسب با این بحث هست.