منابع فقه شیعه جلد 24 صفحه 385

1113- (7) در کتاب فقه الرضا و الهدایه آمده است: «و اگر شخصی بدون نام بردن از چیزی نذری کند، او اختیار دارد که اگر بخواهد چیزی صدقه دهد و اگر بخواهد دو رکعت نماز گزارد یا یک روز روزه بگیرد مگر آن‌که در نذرش چیزی مقصودش باشد که در این صورت آن چیز بر عهدۀ او لازم است (همانند صدقه یا روزه یا حج یا غیر آن).» در کتاب المقنع این عبارت تا: «یا یک روز روزه بگیرد» آمده است.

1114- (8) حسن بن حسین لؤلؤیی با واسطه روایت می‌کند که به امام صادق علیه السلام گفت: «شخصی بدون نام بردن از چیزی می‌گوید: نذری بر عهدۀ من است. امام علیه السلام فرمود: مشتی از گندم [بر عهدۀ اوست] خواه بر او محکم یا سخت گرفته شود [یا نه] یا او نذر را محکم و یا شدید کند [یا نه].»

ارجاعات

گذشت: در روایت سوم از باب سیزدهم از ابواب بقیه روزه‌های واجب این گفته که: «شخصی بدون نام بردن از چیزی نذری را بر خود لازم می‌کند. امام فرمود: شش روز روزه می‌گیرد.»

و در روایت هفتم از باب پیشین این گفته که: «شخصی می‌گوید: نذری بر عهدۀ من است. امام فرمود: اثری ندارد تا از نذر نام ببرد ...»

باب 3 عدم انعقاد نذر در معصیت و مرجوح و حکم نذر سپاس و بازداشت

1115- (1) زراره گوید: «به امام صادق علیه السلام گفتم: در چه چیزی نذر نیست؟ (یا چرا در معصیت نذر نیست) امام علیه السلام فرمود: هرچه سود دینی یا دنیوی تو در آن باشد، مخالفت با نذر دربارۀ آن برایت اشکال ندارد.»

1116- (2) در کتاب الخصال از علی علیه السلام روایت می‌شود که فرمود: «در هیچ معصیتی هیچ نذری [صحیح] نیست.»