منابع فقه شیعه جلد 24 صفحه 393

همان کفّاره سوگند است و هرکس یک قربانی برای کعبه نذر کند، بر اوست که ماده شتری را اشعار و تقلید کند و آن را در عرفه نگهدارد و هرکس شتری نذر کند، هر کجا که بخواهد، قربانی می‌کند.»

1135- (3) سکونی از امام صادق علیه السلام از پدرش علیه السلام روایت می‌کند که فرمود: «از امیرمؤمنان علیه السلام سؤال شد: شخصی می‌گوید: یک قربانی بر عهدۀ من. امام علیه السلام فرمود: یک گاو از طرف وی کفایت می‌کند مگر آن‌که مقصود وی از قربانی شتر باشد.»

ارجاعات

گذشت: در باب سی و یکم از ابواب قربانی مناسب با این بحث هست.

باب 9 حکم نذر حج پیش از ازدواج و نذر عتق برده‌ای از فرزندان اسماعیل و نذر روزه روز معین یا نذر روزه در صورت ناتوانی

1136- (1) اسحاق بن عمار گوید: «به امام موسی بن جعفر علیه السلام گفتم: شخصی که حج واجب بر عهده دارد، تصمیم به انجام آن می‌گیرد ولی به وی گفته می‌شود: ازدواج کن و سپس حج گزار. او می‌گوید:

اگر پیش از حج ازدواج کردم، غلامم آزاد است. آن‌گاه پیش از حج ازدواج می‌کند.

امام علیه السلام فرمود: غلامش را آزاد کرد؟

گفتم: از آزادی او رضای خدا را در نظر نگرفت.

امام علیه السلام فرمود: وی در راه اطاعت خدا نذر کرده است و حج از ازدواج شایسته‌تر و واجب‌تر است.

گفتم: اگر حج مستحبی باشد نه حجةالاسلام.

امام علیه السلام فرمود: هرچند مستحب است ولی اطاعت خدای عز و جل است، برده‌اش را آزاد کند.»

1137- (2) علاء گوید: «از امام باقر علیه السلام دربارۀ شخصی سؤال شد که آزاد کردن برده‌ای از فرزندان اسماعیل را بر عهده گرفته است. امام علیه السلام با دست به خانواده و فرزندانش اشاره کرد و فرمود: به جز این‌ها به چه کسی امید می‌رود که از فرزندان اسماعیل باشد.