منابع فقه شیعه جلد 24 صفحه 394

زراره گوید: شنیدم که شخصی از امام باقر علیه السلام سؤال کرد که فرد آزادی، برده‌ای از فرزندان اسماعیل را بر عهده گرفته است. امام به دخترش اشاره کرد و فرمود: به جز این به چه کسی امید می‌رود که از فرزندان اسماعیل باشد؟»

1138- (3) ابن عباس روایت می‌کند که: «خواهر عقبة بن عامر نذر کرده بود که پیاده به خانه خدا برود.

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله به وی دستور داد برای انجام یک حج یا عمره پیاده برود.»

ارجاعات

گذشت: حکم نذر در روزه در بیشتر ابواب سایر روزه‌های واجب هست و در باب چهارده از ابواب وجوب حج و باب دهم از ابواب مقدمات حج مناسب با این بحث هست و در روایت هشتم از همین باب فرموده امام علیه السلام که: «هرکس برای خدا چیزی را بر عهدۀ خود قرار دهد آن‌گاه تا نهایت توان در انجام آن تلاش کند، چیزی بر عهدۀ او نیست و خداوند برای بنده‌اش عذرپذیرتر است.»

و در روایت نهم، مانند آن هست.

باب 10 حکم نذر انجام حج یا به حج فرستادن فرزند در صورت فرزنددار شدن و مرگ نذرکننده

1139- (1) مسمع گوید: «به امام صادق علیه السلام گفتم: کنیز من آبستن بود پس من برای خداوند عز و جل نذر کردم که اگر پسری به دنیا آورد او را به حج بفرستم یا از جانبش حج انجام دهم. امام علیه السلام فرمود:

مردی برای خداوند عز و جل درباره پسرش نذر کرد که اگر بالغ شود از جانب وی حج انجام دهد یا او را به حج بفرستد. پدر مُرد و پس از وی پسر به بلوغ رسید. آن‌گاه آن پسر نزد پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله آمد و دربارۀ آن پرسید. آن حضرت دستور داد که از جانب وی از ماترک پدرش حج گزارد.»