منابع فقه شیعه جلد 24 صفحه 399

آن مرد گفت: ای فرزند رسول خدا صلی الله علیه و آله! خداوند مرا فدایت گرداند! اندوهم را برطرف کردی.»

باب 14 حکم نذر عتق برده غیر شیعه

1148- (1) ابو علی بن راشد گوید: «به امام جواد علیه السلام گفتم: فدایت شوم! زنی از خاندان ما فرزندش بیمار شد و گفت: خدایا اگر بیماریش را برطرف کنی فلان کنیزم آزاد است و آن کنیز شناختی به امامت ندارد. کدام یک از این دو کار برتر است؟ فدایت شوم! این‌که آن را آزاد کند یا بهایش را در کارهای نیک مصرف کند؟ امام علیه السلام فرمود: جایز نیست مگر آزاد کردن آن.»

ارجاعات

گذشت: در روایات باب سیزده از ابواب عتق مناسب با این بحث هست.

باب 15 حکم نذر عتق کنیز در صورت آمیزش با آن و خروج آن از ملکش

1149- (1) محمد بن مسلم گوید: «از امام صادق علیه السلام یا امام باقر علیه السلام سؤال کردم: شخصی کنیزی دارد و قرار می‌گذارد روزی که با آن آمیزش کند، آزاد باشد، سپس آن را به دیگری می‌فروشد و پس از آن دوباره آن را از وی می‌خرد.

امام علیه السلام فرمود: آمیزش با آن برایش اشکال ندارد، به تحقیق، آن از ملکش خارج شد.»

در کتاب المقنع این مطلب بدون اسناد به امام علیه السلام آمده است.