منابع فقه شیعه جلد 24 صفحه 401

باب 18 حکم خریدن انسان خودش را از خدا

1154- (1) اسحاق بن عمار گوید: «به امام صادق علیه السلام گفتم: شخصی بیمار شد و خودش را از خدا به صد هزار درهم خرید به شرط آن‌که بیماری‌اش بهبود یابد. آن‌گاه شفا یافت.

امام علیه السلام فرمود: ای اسحاق! آن پول را به چه کسی دادی؟

اسحاق گفت: فدایت شوم! به امام.

امام علیه السلام فرمود: آری، آن متعلق به خداست و آنچه مال خداست، برای امام است.»

ارجاعات

گذشت: در روایات باب ششم از ابواب مستحقان خمس مناسب با این بحث هست.

باب 19 حکم تحقق شرطِ نذر پیش از نذر

1155- (1) جمیل بن صالح گوید: «من در مدینه کنیزی داشتم که از عادت ماهانه افتاد. من نیز برای وی نذری کردم به شرط آن‌که حیض شود. آن‌گاه فهمیدم که وی پیش از نذر من حیض شده بود. از این رو- وقتی در مدینه بودم- به امام صادق علیه السلام ماجرا را نوشتم. امام علیه السلام پاسخ داد: اگر پیش از نذر حیض شده است، چیزی بر عهده‌ات نیست و اگر پس از نذر حیض شد، بر عهدۀ توست.»

1156- (2) محمد بن مسلم گوید: «از امام باقر علیه السلام یا امام صادق علیه السلام سؤال کردم: شخصی با کنیزش آمیزش می‌کند و او پس از آن حیض نمی‌شود. آن مرد می‌ترسد که کنیز حامله شده باشد از این رو برای خدا آزادی برده‌ای و روزه و صدقه را بر خود لازم می‌کند به شرط آن‌که حیض شود. در حالی که کنیز یکی دو روز پیش از سوگند وی حیض شده بود و او نمی‌دانست. امام علیه السلام فرمود: چیزی بر عهده‌اش نیست.»