منابع فقه شیعه جلد 24 صفحه 404

باب 22 حکم نذر زن بدون اجازه شوهر و برده بدون اجازه صاحبش و فرزند بدون اجازه پدر

1161- (1) حسین بن علوان از امام صادق علیه السلام از پدرش علیه السلام روایت می‌کند که امیرمؤمنان علیه السلام پیوسته می‌فرمود: «هیچ نذری بر برده نیست مگر آن‌که مولایش به وی اجازه دهد.»

1162- (2) در کتاب فقه الرضا و المقنع آمده است: «و بدان که هیچ سوگندی دربارۀ بریدن پیوند خویشاوندی [صحیح] نیست و هیچ نذری در نافرمانیِ خدا [صحیح] نیست و هیچ سوگندی برای فرزند با وجود پدر و مادر و برای زن با وجود شوهر و برای برده با وجود مولایش [صحیح] نیست.»

ارجاعات

گذشت: در روایت یکم از باب سی و هفتم از ابواب عتق فرموده امام علیه السلام که: «زن با وجود شوهرش اختیاری در عتق و نذر مالش ندارد مگر با اجازه شوهرش.»

و در روایات باب چهاردهم از ابواب سوگند مناسب با این بحث هست.

باب 23 وجوب وفا به پیمان با خدا و کفّاره مخالفت با آن

خداوند تعالی می‌فرماید:

ای بنی اسرائیل، نعمت‌هایم را که به شما ارزانی کردم، به یاد آورید و به پیمان من وفا کنید تا به پیمان با شما عمل کنم و تنها از من بترسید «1».

کسانی که پس از محکم کردن پیمان با خدا آن را می‌شکنند و پیوندهایی را می‌برند که خداوند دستور به برقراری آنها داده است و در زمین فساد می‌کنند. آنان خودشان زیانکارند «2».

ای مؤمنان! به تعهدهای‌تان عمل کنید! چهارپایان- گاو و گوسفند و شتر و بز- برای شما حلال گردید مگر آنچه برای شما بیان می‌شود در حالی که در حال احرام شکار را حلال نشمارید، قطعاً خداوند به آنچه اراده کند، حکم می‌کند «3».

و هرگاه سخن گفتید عدالت را رعایت کنید، هرچند [به زیان] بستگان‌تان باشد و به تعهد با خدا عمل کنید. آن چیزی است که خداوند شما را به آن سفارش می‌کند باشد که پند گیرید «4».

(1) بقره 2/ 40.

(2). بقره 2/ 27.

(3). مائده 5/ 1.

(4). انعام 6/ 152.