منابع فقه شیعه جلد 24 صفحه 57

39- (2) مسعدة بن صدقه از امام صادق علیه السلام روایت می‌کند که فرمود: «هرکس به خدا و روز واپسین ایمان دارد، اجیری را به کار نگمارد تا اجرتش را به وی بگوید و هرکس کارگری را اجاره کند و سپس از شرکت وی در نماز جمعه جلوگیری کند، گناهش به گردن وی خواهد بود و اگر از حضور وی در نماز جمعه جلوگیری نکند، در پاداش وی شریک خواهد بود.»

40- (3) در کتاب من لا یحضره الفقیه روایت می‌شود که در روایت نهی‌های پیامبر صلی الله علیه و آله آمده است: «آن حضرت از به کار گماردن کارگر پیش از اعلام اجرتش نهی کرد.»

41- (4) ابوسعید خدری و ابوهریره از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله روایت می‌کنند که فرمود: هرکس کارگری را به کار می‌گمارد، باید اجرتش را به وی اعلام کند.»

ارجاعات

گذشت: در روایات باب چهارم از ابواب نماز جمعه مطالبی هست که می‌توان بر این بحث استدلال کرد.

و در روایت یکم از باب ششم فرموده معصوم علیه السلام که: «هرکس کارگری را به کار گرفت او را از حضور در نماز جمعه باز ندارد که در این صورت گناه کرده است و اگر از حضور وی در نماز جمعه جلوگیری نکند، هر دو در پاداش وی شریک خواهند بود.»

و در نوادر راوندی نیز مانند آن هست.

باب 4 استحباب پرداخت مزد کارگر پیش از خشک شدن عرقش و شرط کردن در اجاره و گرفتن اجرت پیش از انجام کار

42- (1) هشام بن حکم از امام صادق علیه السلام روایت می‌کند که دربارۀ باربَر و کارگر فرمود: «عرقش نخشکد تا این‌که اجرتش را بپردازی.»

43- (2) شعیب گوید: «گروهی را برای کارکردن در یکی از بستان‌های امام صادق علیه السلام اجیر کردیم و قرار آنان تا عصر بود وقتی از کار دست کشیدند، امام علیه السلام به معتب فرمود: پیش از خشک شدن عرق‌شان مزدشان را بپرداز.»