منابع فقه شیعه جلد 24 صفحه 67

باب 13 شرط برده اجیر و ضمانت اتلاف برده

68- (1) عبید بن زراره گوید: «به امام صادق علیه السلام گفتم: شخصی به دیگری می‌گوید: در مقابل گرفتن چند درهم برای من بنویس.

و او پاسخ می‌دهد: نخست اجرتم را می‌گیرم و در برابرت می‌نویسم.

امام علیه السلام فرمود: اشکال ندارد.

و سؤال کردم: شخصی برده‌ای را اجیر می‌کند. آن برده می‌گوید: صاحب مرا به هر مبلغی که خواستی راضی کن و برای من نیز فلان تعداد معین درهم نیز هست. آیا برای مستأجر لازم است؟ و آیا برای برده حلال است؟

امام علیه السلام فرمود: برای مستأجر لازم نیست و برای برده حلال نیست.»

69- (2) زراره و ابوبصیر از امام صادق علیه السلام روایت می‌کنند که فرمود: «امیرمؤمنان علیه السلام دربارۀ زرگر یا غیر زرگری که برده دیگری را اجاره کرد، حکم داد و فرمود: اگر چیزی را از میان برد یا از نزد وی گریخت، صاحبانش ضامن هستند.»

70- (3) ابو بصیر از امام صادق علیه السلام روایت می‌کند که ایشان دربارۀ شخصی که برده‌ای را اجاره کرد و مال فراوانی را از میان برد، فرمود: «بر صاحبش چیزی نیست و آنان حق فروش وی را ندارند، بلکه باید [برای پرداخت آن] کار کند و اگر از پرداخت آن ناتوان شد، چیزی بر عهدۀ صاحبش و چیزی بر عهدۀ برده نیست.»

باب 14 حکم اجاره کردن محافظ برای کاروان

71- (1) محمد بن حسن صفار گوید: «به امام عسکری علیه السلام نوشتم: شخصی بدون داشتن فرمان از سوی حکومت در محل‌های ترسناک از کاروان‌ها محافظت و پاسداری می‌کند و آنها با او قرارداد می‌بندند که پس از رسیدن به محل امن مبلغ معینی دریافت کند. آیا گرفتن آن مبلغ برای وی جایز است؟