منابع فقه شیعه جلد 24 صفحه 88

باب 30 ضمانت کسانی که برای اصلاح چیزی مزد می‌گیرند ولی آن را فاسد می‌کنند و حکم امروز و فردا کردن آنان

143- (1) حلبی گوید: «از امام صادق علیه السلام سؤال شد: لباسشوی، لباس را نابود می‌کند.

امام علیه السلام فرمود: هر اجیری که برای اصلاح چیزی مزد می‌گیرد پس اگر آن را تباه کند، ضامن است.»

144- (2) ابوالصباح گوید: «از امام صادق علیه السلام سؤال کردم: آیا لباسشوی ضامن است؟

امام علیه السلام فرمود: آری. هرکس برای اصلاح چیزی مزد می‌گیرد، در صورتی که آن را تباه کند، ضامن است.»

145- (3) حلبی از امام صادق علیه السلام روایت می‌کند که ایشان دربارۀ رنگرزی که لباس را از بین می‌برد فرمود: «به هر کارپردازی که برای اصلاح چیزی مزد پرداخت کنی، پس آن چیز را فاسد کند، وی ضامن است.»

146- (4) در کتاب من لا یحضره الفقیه روایت می‌شود که امام صادق علیه السلام فرمود: «پدرم، لباسشوی و زرگر را نسبت به آنچه تباه می‌کردند، ضامن می‌کرد و علی بن حسین علیه السلام به آنها می‌بخشید.»

147- (5) در کتاب المقنع آمده است: «امیرمؤمنان علیه السلام لباسشوی، زرگر و هر کسی را که چیزی را برای اصلاح آن تحویل بگیرد و آن را تباه کند، ضامن می‌کرد.»

148- (6) در همان کتاب روایت می‌شود که: «امام باقر علیه السلام لباسشوی و زرگر را در صورتی که مورد اعتماد بودند، می‌بخشید.»

149- (7) در کتاب دعائم الاسلام از امام صادق علیه السلام از پدرش از نیاکانش علیهم السلام روایت می‌شود که فرمودند:

«صنعتگران ضامن چیزهایی هستند که به عمد یا خطا تباه می‌کنند- در صورتی که در مقابل اجرت کار کنند- و اگر ادعا کنند که بدون مزد کار می‌کنند و صاحب کالا بگوید: در مقابل دریافت اجرت کار می‌کنند. سخن صاحب کالا همراه با سوگندش پذیرفته است و مدعیان عدم دریافت اجرت برای برطرف کردن ضمانت از عهدۀ خود باید بیّنه اقامه کنند.»

150- (8) سکونی از امام صادق علیه السلام روایت می‌کند که فرمود: «شخصی فردی را نزد امیرمؤمنان علیه السلام آورد که او را برای درست کردن دری اجاره کرده بود و با کوبیدن میخ به در توسط وی شکافته شده بود، علی علیه السلام او را ضامن کرد.»