منابع فقه شیعه جلد 24 صفحه 97

178- (4) در همان کتاب از امام صادق علیه السلام روایت می‌شود که فرمود: «هرگاه کرایه‌دهنده و کرایه‌کننده حیوان بر سر مسافت مورد کرایه با هم اختلاف کنند، اگر یکی از دو مسیر دورتر یا پرهزینه‌تر از دیگری است، در صورتی که کرایه‌کننده مدعی آن مسیر است، باید بیّنه بیاورد و اگر دو مسیر با هم مساوی است و هر کدام می‌خواهند به سمت مسیر مورد ادعای خود بروند- در صورتی که پیش از شروع پیمودن مسیر است یا اندکی از مسیر را پیموده است و «1» کرایه‌دهنده کرایه‌اش را دریافت کرده است- سخن کرایه دهنده پذیرفته است و کرایه کننده مدعی است، به شرط آن‌که کرایه آن مسیر در حدود کرایه آنها باشد و در صورتی که چیزی از مسیر را نپیموده و کرایه را نیز نپرداخته، هر دو سوگند یاد می‌کنند و اجاره فسخ می‌شود و هرکس از سوگند خودداری کند، ادعای دیگری دربارۀ وی ثابت می‌شود. آنچه گفته شد در صورتی است که بینه در میان نباشد ولی در غیر این صورت، بیّنه برنده‌تر و قاطع‌تر است.»

179- (5) در همان کتاب از امام باقر علیه السلام روایت می‌شود که فرمود: «هرگاه شخصی پارچه‌ای را به خیاطی بدهد و او با آن پارچه قبایی برای وی بدوزد، آن‌گاه صاحب پارچه بگوید: من از تو خواستم که با آن پیراهنی بدوزی و خیاط بگوید: بلکه، به من دستور دادی تا با آن قبا بدوزم و بینه‌ای در میان نباشد، در این صورت سخن خیاط همراه با سوگندش پذیرفته است.»

باب 38 وجوب خیار در کرایه

180- (1) در کتاب دعائم الاسلام از امام صادق علیه السلام روایت می‌شود که فرمود: «خیار در کرایه ثابت است به همان گونه که در بیع ثابت است.»

باب 39- حکم اشغال بخشی از خانه کرایه‌ای توسط صاحبخانه

181- (1) در کتاب دعائم الاسلام روایت می‌شود که: «در بخشی از یک خانه وسایل صاحبش بود.

شخصی به شرط تخلیه، آن را کرایه کرد ولی صاحبخانه در تخلیه آن کوتاهی کرد. امام صادق علیه السلام در این باره فرمود: صاحبخانه تنها به مقداری که در خانه‌اش سکونت شده است حق دریافت کرایه را دارد.»

(1). در متن کتاب «او» آمده است که به نظر می‌رسد اشتباه است.